In Strafkind wordt een gruwelijke beerput opengetrokken.
De overheid plaatste meisjes die niet thuis konden blijven in kloosters van de Zusters van de Goede Herder. Daar zouden ze opgevangen worden. Ze leerden er strijken en wassen en overleven. Ze werden seksueel misbruikt door klanten en nonnen, ze mochten onderling niet communiceren, zwangerschappen werden afgebroken of de borelingen werden ter adoptie aangeboden, als ze nog leefden. Er was sprake van dwangarbeid en uitbuiting. En dat allemaal tot diep in de twintigste eeuw.
In het tweede deel van Strafkind interviewt Maria Genova Nederlandse slachtoffers.
