In 'Wij zijn van diamant' beweert een Joodse schrijver die de oorlog overleefde dat elk oorlogstrauma een kerfje maakt op je DNA. Het gaat in dit werk van Boogers om getraumatiseerde mannen die met hun nachtmerries en syndromen generatieslang het leven van hun naasten vergallen. En om mannen die van het ene op het andere moment verdwijnen en nooit meer worden teruggezien.
Ik ben redelijk snel door de ruim 400 bladzijden gegaan, maar was aan het einde van het Lovitsj-verhaal helemaal kwijt wie nou ook alweer familie was van wie. De ontknoping van het verhaal van de twee broers vond ik schokkend, maar ik ben een watje dat niets gewend is.
