Kiem / Caryl Lewis

 Caryl Lewis schrijft Welsh en Engels. Daar merk je in Kiem weinig van. Dit boek past naadloos bij het thema van de Kbw dit jaar, maar dat zou het vorig jaar ook hebben gedaan. De moeder van Marty lijdt aan een psychiatrische aandoening. Gelukkig is er een opa die het gezin op de been houdt. Opa heeft een volkstuin en daarin mag Marty het zaadje planten dat hij van opa voor zijn verjaardag kreeg. Het zaadje groeit als een jekko en brengt een enorme pompoen voort met magische krachten. Opa vindt dat je je dromen na moet jagen. Hij wil met de pompoen het Kanaal oversteken en via Le Havre over de Seine naar Parijs varen. En weer terug. Het lukt natuurlijk ternauwernood en de dromen van Marty en zijn vriendin lijken uit te gaan komen.

Ik heb wel een beetje mijn bedenkingen bij het idee dat je tegen elke prijs je dromen na moet jagen. Vooral als het compleet irreële dromen zijn. Wat is er mis met realiteitszin, het bijstellen van verwachtingen en tevreden zijn met wat wel kan? Nou ja, je kunt er geen spannend feel good verhaal voor 10+ kinderen mee maken.

Owen en de dingen die niemand zag / Oirik

 Het heeft me zoveel moeite gekost om Owen en de dingen die niemand zag, uit te lezen. Owen, zijn vader en zijn beste vriend Jack, zijn heel sympathiek, de tekeningen zijn grappig en het taalgebruik van Oirik zit vol originele vondsten. Maar het zijn de 'hoeders' die ik niet trek. Hoeders zijn een soort engelen zonder vleugels die 'hun' beschermeling behoeden voor dodelijke ongevallen, misdrijven en ander ongerief. Maar ook onder hoeders zijn er onfrisse types. Owen heeft de zeer zeldzame eigenschap dat hij hoeders kan zien. Samen met zijn hoeder en een legertje klasgenoten schakelt hij een stel misdadigers uit en zorgt hij ervoor dat de vader van Owen een afspraakje maakt met een leuke dame.

Hoe dan? Ik kan het niet navertellen, mijn strategisch inzicht is zo beneden alle peil, dat ik de draad hier compleet kwijtraakte.

Ik kwam erachter dat ik in mijn werk word omgeven door het werk van Oirik. De CPNB is vaste klant.

Vorig jaar koos ik Owen en de dingen die niemand zag uit de Kinderboekenweekkrant (die hij vast zelf vormgaf). Daarin heet Oirik Erik Nieuwenhuis.

Soldaat Wojtek / Bibi Dumon Tak

Zelfs een kleine bibliotheek kan met gemak een paar meter kinderboeken displayen waarin beren de hoofdrol spelen. Soldaat Wojtek zal op die display een bijzondere plaats innemen. Beer Wojtek heeft namelijk echt bestaan en zijn levensloop was heel bijzonder. Hij werd als een verweesde babybeer door een groep Poolse soldaten van een jonge Iraanse vinder gekocht. Hij schopt het tot soldaat eerste klas en krijgt de naam Wojtek. Hij drinkt wodka, eet sigaretten en vertedert alle soldaten. Een bizar verhaal dat je niet kan verzinnen. Dumon Tak beschrijft het alsof ze zelf deel uitmaakt van de groep Poolse soldaten. Wojtek verovert je hart en ondertussen krijg je veel informatie mee over het bestaan van soldaten aan de zijlijn van WO II.

Om voor te lezen in groep 8 als WO II ter sprake komt.

Olaf scoort groen / Evelien van Dort

Olaf scoort groen zit vol goede bedoelingen. Het is het minst boeiende boek dat ik de afgelopen 2 jaar heb gelezen. Ik heb het uit Kinderboekenweek Magazine 2022 opgepikt. Ik zou niet meer weten waarom en ik wil er ook geen tijd meer aan besteden. 

Vonk / Tim Tilley

 Boeken met voorkanten als Vonk oefenen een grote aantrekkingskracht op mij uit. De verwachting die het front wekt, wordt in de rest van het boek helemaal waargemaakt. Alle ingrediënten voor een spannend, sprookjesachtig verhaal zijn aanwezig: een weeshuis met een draak van een directrice, een volk van minimensen en strijd tussen brute kracht en slim samenwerkende 'kleintjes'. Wie er zal winnen is natuurlijk wel duidelijk, maar de manier waarop houdt de lezer aangenaam bezig en is zeer bevredigend.

Tilley schreef niet alleen het verhaal, maar maakte ook de sfeervolle illustraties. Op zijn website zijn bovendien 19 pagina's lestips bij Vonk te downloaden.