Stinkhond gaat naar school / Colas Gutman

De getekende portretten van Stinkhond en Plattekat (Marc Boutavant) zijn superleuk, het gegeven is leuk, de vertaling is heel creatief, maar toch krijgt dit boek van mij geen tien. Het schoolsysteem is te Frans en het verhaaltje slecht te volgen. Het eind te plotseling en moralistisch. En onbevredigend: Stinkhond gaat naar school omdat hij wil leren lezen, maar aan het eind van het boek bakt hij er nog helemaal niks van. Ben benieuwd of het eerste deeltje van Stinkhond me beter bevalt. Er zijn in het Frans inmiddels 4 Stinkhond-titels.

Wat ik van mijn moeder leerde / samengesteld door Manon Duintjer

Voor mijn kinderen komt dit boek te laat, maar als je nageslacht nog niet volwassen is, kun je het misschien nog iets bijbrengen van wat de geïnterviewde kinderen geleerd hebben van hun mama's. Ook zonder de wijze lessen is dit een vermakelijk boek. En het laat je in elk geval nadenken over hetgeen je van je eigen moeder hebt geleerd. 

Manon Duintjer werkte aan heel veel verzamelbundels. Deze verscheen na een verzamelbundelpauze van 10 jaar.

De bijzondere woorden van Gioia / Enrico Galiano

Gioia is geen meisje om jaloers op te zijn. Ze woont in een achterbuurt. Haar ouders hebben geen werk en geen geld en een treurigmakende relatie. Ze heeft geen zichtbare vriendin, maar wel een heel leuke fantasie-vriendin,Tonia, aan wie ze wat heeft. (Dit in tegenstelling tot Ties in Gozert hieronder.) En een vriend heeft ze evenmin of het zou haar filosofieleraar, meneer Bove, moeten zijn, maar hij blijft gelukkig vooral haar fantastische leraar.
Schrijver Enrico Galiano is ook leraar. Een ambitieuze, zeer betrokken en veelgeprezen leraar. Dagelijks plaatst hij op Youtube een filmpje over een bijzonder woord. Helaas versta ik geen bal van wat hij zegt en dat ligt niet aan de geluidskwaliteit. De onvertaalbare woorden die Gioia 'spaart', staan op een lijst achter in het boek. Galiano plaatst ze steeds in precies de goede context.
Gioia raakt erg onder de indruk van een jongen die ook gek op haar is, maar hij verdwijnt.
Voordat ik halverwege het boek was heb ik een paar keer overwogen De bijzondere woorden van Gioia niet uit te lezen. Een beetje te freaky. Maar nadat vriend Lo verdwenen was kon ik dit boek niet meer wegleggen.
Zoals Jaapleest zegt:
"Uiteindelijk is er overal taal voor, ook voor zaken die lastig te begrijpen zijn of nauwelijks in woorden uit te drukken. Voor een jeugdroman als De bijzondere woorden van Gioia was al wel een woord: meeslepend!"

Gozert / Pieter Koolwijk

Wie denkt met Gozert een boek in handen te hebben waarin de vrolijke, hilarische avonturen zich aaneenrijgen, zal teleurgesteld worden. Hilarisch zijn de avonturen zeker. Gozert is de vriend van Ties. Alleen Ties kan hem zien en horen. Gozert duikt te pas en te onpas op en zorgt ervoor dat Ties zich onmogelijk gedraagt. De acties van Gozert en Ties eindigen steevast in een puinhoop. Als ik de moeder van Ties was, zou ik Gozert ook graag zo snel mogelijk om zeep helpen. Maar hoe krijg je voor elkaar dat je kind afscheid neemt van zijn allerbeste vriend? Er zijn medicijnen voor nodig en een opname. Vóór Gozert had ik me nooit gerealiseerd dat kinderen al zo jong psychiatrische hulp nodig kunnen hebben.

Wat moet je als schrijver hebben meegemaakt om je zo goed te kunnen verplaatsen in jongetje Ties en zijn ouders?

Voorlezen in groep 7/8 misschien taboedoorbrekend. Koolwijk heeft een goeie website: http://www.pieterkoolwijk.nl/!