De krater / Gerwin van der Werf

 

Nadat ik dit filmpje had gezien, wist ik: "Ik moet dat boekenweekgeschenk hebben." 

Bestaan er prijzen voor beste boekpromotiefilmpjes?

Ik kocht Krekel en kreeg De Krater. Leuke zin voor wie problemen heeft met de K. Ben heel veel over meteoren, meteorieten en kraters te weten gekomen en over drie kinderen uit één gezin die samen in de auto van de oudste naar Duitsland afreizen om in Steinheim de plek te bezoeken waar een meteoriet is ingeslagen en een giga krater teweeg heeft gebracht. Broer Benjamin weet alles van het heelal, Johnny rijdt, zus Eden heeft het initiatief genomen om Benjamin van zijn depressie af te helpen.

De dialogen zijn briljant, de gebeurtenissen spannend en je vliegt door het verhaal. Ik wil meer van der Werf.

Ook in het Fries verschenen, maar (nog) niet als luister- of e-book. Zou een perfecte titel zijn voor de LEES app. 

Schatpakkers / Pieter Koolwijk

Het was de laatste dag van de Kinderboekenweek. Lekker gemaakt door Langlevelezen kocht ik bij de Bruna in het grote winkelcentrum nog  snel voor €60,00 kinderboeken om Schatpakkers te veroveren. Toen ik na het afrekenen vroeg om HET Geschenk, moest ik de medewerker eerst uitleggen wat dat was om daarna van zijn collega te moeten horen dat ze het boekje niet meer hadden!!!!!!

Gelukkig hebben ze bij de Bruna in het kleine winkelcentrum in de buurt een betere hand van inkopen. Nog voordat ik met mijn nieuwe jeugdboekenaankoop bij de kassa was aangekomen, kreeg ik Schatpakkers al in de handen geduwd.

Pieter Koolwijk bedacht de wezentjes die met zoekgeraakte schatten een imposante, mysterieuze wereld schiepen in een leeg bedrijfspand. Kleine wezentjes die zich bemoeien met de gewone grote mensenwereld. Kinderboekenschrijvers weten er wel raad mee. Maar in dit boekje draait het uiteindelijk om gewone mensenkinderen, het gaat over pesten en gepest worden, vooroordelen, meelopen en vriendschap.

Jammer dat deze uitgave zo goedkoop moest. De kleurige hoofdpersonen verdienen gekleurde illustraties. Om Linde Faas recht te doen, bestel ik voor volgend jaar alvast haar te mooie kerstkaarten.

Schandalig dat haar naam in de catalogusbeschrijving van de bibliotheek niet voorkomt!

Joe Speedboot / Tommy Wieringa

 https://nl.wikipedia.org/wiki/Joe_Speedboot

Niet lang nadat Joe Speedboot verscheen, probeerde ik een paar bladzijden van dit juweel. Dit jaar las ik het zonder onderbreking uit. Wat een leuk boek. Komt zeker weten in mijn boeken-Top-10 van 2024, ook al stamt deze titel uit 2005. Omdat Joe Speedboot centraal stond tijdens Heel Nederland Leest van dit jaar, is er wel genoeg over gezegd, dus doe ik er verder maar het zwijgen toe.

Generaal zonder leger / Özcan Akyol

Nog nooit las ik een essay. Als Generaal zonder leger niet van Eus was geweest en hinderlijk in de weg had gelegen, was ik misschien wel zonder ooit een essay te hebben gelezen, het graf ingegaan. Ik zal de enige niet zijn. Het eerste hoofdstuk in dit boekwerkje verhaalt over een zenuwachtige bibliotheekjuf die een lezing van Akyol heeft georganiseerd, maar er niet in is geslaagd publiek naar de zaal te lokken. Daar had ie me. Dat vond ondergetekende bibliotheekjuf erg vermakelijk. En de geruststellende woorden van de schrijver vond ze  sympathiek.

De woorden in de daarop volgende hoofdstukken zou ze wel driedubbel willen onderstrepen. Je mag Eus gerust een overijverige ijdeltuit vinden,  hij doet tenminste oprecht, bijna belangeloos, veel moeite om jonge mensen warm te laten lopen voor het lezen van boeken. Dat kun je van  boekhandelaren die zich denigrerend uitlaten over de lezers van Zeven zussen (maar er wel hun zakken mee vullen) niet zeggen.

Van wie moeten onze kinderen leren dat boeken lezen je leven verrijkt?

Een HAVO scholiere zocht in onze bieb wanhopig naar De passievrucht (Karel Glastra van Loon). Haar leraar Nederlands had opdracht verstrekt dit werk te lezen. Boek uitverkocht en overal uitgeleend. Toevallig had ik deze titel op een Koninginnedag van een kleedje geplukt en ik bood haar mijn exemplaar aan. De scholiere nam het mee naar school en gaf het sneller dan ze het gelezen kon hebben aan me terug. Deze versie mocht ze niet lezen: het was een filmeditie. De tekst was aangevuld met wat foto's uit de film, maar verder exact gelijk aan eerdere uitgaven!!!!! Ik zie het somber in voor de leesvaardigheid van onze jongeren, zolang er docenten voor de klassen staan die zelf kennelijk analfabeet zijn.

Ravi en de laatste magie / Sanne Rooseboom

Boekenweekgeschenken moeten altijd zo goedkoop mogelijk, qua uitvoering, hoewel ze volgens mij oplages hebben waar je U tegen zegt. Je hoeft er niets voor te betalen, dus is het logisch. Maar ook een beetje jammer, want Sophie Pluim heeft fantastische illustraties gemaakt, die beter papier verdienen. En het verhaal? Het verhaal zit propvol goede bedoelingen en loopt op het laatste nippertje goed af.

Het filmpje van het jeugdjournaal in de post hieronder zegt niks over dit boek, maar veel over de schrijfster die Sanne Rooseboom is.

 

Mevrouw, mijn moeder / Yvonne Keuls

 

Mijn struise oer Hollandse moeder had echt heel weinig gemeen met de Indische moeder van Yvonne Keuls. Misschien is dat ook wel de reden dat ik Mevrouw mijn moeder met zoveel plezier heb gelezen. Op veilige afstand kun je nog wel lachen om het compleet onlogische gedrag van de dame, maar het zou je moeder maar zijn. Toch schrijft Keuls met warmte, respect en humor over haar monumentale moeder.

Met prettige woordenlijst achterin het boek.

Een van de meer toegankelijke Nederlands-Leest-actieboeken.

Waanzinnige boomhutverhalen / Andy Griffiths, Terry Denton

 

De catalogus van de bibliotheek meldt bij dit boek 'Leesniveau: Makkelijk lezen plein'.  Niets leest zo moeilijk als een graphic novel, vind ik. Ik vind het dodelijk vermoeiend om plaatjes en tekst te combineren voordat zich een logisch verhaal in mijn brein vormt. Gelukkig is Waanzinnige boomhutverhalen een lekker dun boekje. Het bevat een aantal verhalen rondom uitvindingen van het duo Andy en Terry, dat toevalligerwijs ook de zakken vult met een hele rij boomhutboeken. 

Het moet gezegd: de heren hebben waanzinnig veel fantasie en zijn zeer taal- en tekenvaardig. Nu moet ik het nog leren lezen.

De jaloezieman / Jo Nesbo

 

Kennelijk was onze lokale boekhandel er afgelopen zomer niet aan toegekomen om alle Jaloeziemannen mee te geven. Deze titel van Jo Nesbo is namelijk uitgegeven door de CPNB om cadeau te doen aan kopers van boeken tijdens de weken van het Zomerlezen. De boekhandelaar stopte het boekje in mijn tas toen ik haar tijdens de jongste lockdown nog even van 50 kerstkaarten afhielp. 

Veel bibliotheekleners zullen jaloers op mij zijn. De jaloezieman staat namelijk hoog op de reserveringslijsten. Het is voor de doorgewinterde thrillerlezer vast wat te dun, maar de geringe omvang maakte de Jaloezieman voor de beginner precies goed behapbaar. Ik heb de passages met klimtechnische beschrijvingen geskipt. Ik vond de ontknoping heel verrassend.

Je kunt dit werk van Nesbo op veel thematafels kwijt: tweelingen, rechercheurs, whodunnits, Griekse eilanden, Scandinavische schrijvers, (extreme) sport, (passionele) moord.

Ik doneer mijn exemplaar aan de bieb, om de nood op de reserveringslijsten te lenigen.

De wandelaar / Adriaan van Dis

 

Tegen wil en dank wordt Mulder, een Nederlandse heer met smaak, in Parijs eigenaar van een hond. De hond leidt hem door straten en buurten waar de toerist  liever ver van blijft. Op deze manier wordt Mulder geconfronteerd met mensen die niets bezitten, maar vooral met zijn eigen (on-)geloof, welgesteldheid, angsten en schaamte.

Qua thematiek had dit boek zich ook wel in Rome, Londen of Barcelona af kunnen spelen. Maar van Dis kent Parijs nu eenmaal veel beter. Autobiografische roman vol zelfspot. Met plezier gelezen.

Voor wie meer over van Dis en zijn tijd in Parijs wil weten (sla het eerste kwartier over): 

https://www.youtube.com/watch?v=o-MUEzaf2tU&t=1410s

 

Haaientanden / Anna Woltz

De hoofdpersonen van Haaientanden zijn niet te benijden. Ze hebben problemen met hun moeders al zijn de problemen compleet tegengesteld aan elkaar. Ze fietsen samen langs het IJsselmeer, in het donker en met heel veel wind tegen. Als ze thuis komen na een dag en een nacht is er veel veranderd....
Haaientanden verdient eigenlijk een mooiere uitgave dan die van Kinderboekenweekgeschenk, vooral om de prachtige illustraties die Maartje Kuiper maakte.

Je bent wat je leest

Toen ik een lener van de bibliotheek in het kader van Nederland leest dit boekje overhandigde, zei deze: "Ik hoef het niet, ik ben allergisch voor boeken over voedsel." Ik heb het gauw teruggelegd, want ik begreep haar reactie maar al te goed. Ik zal ook nimmer een boek aanraken over darmendieten, voedselzandlopers en suikerdetoxen. Maar dit boekje, met de zeer verfrissende bijdrages van Rosanne Hertzberger en Joël Broekaert, zou, naar ik verwacht, wel bij haar in de smaak zijn gevallen.. In onze bieb zijn nog wat exemplaren over, mevrouw!

De eilandenruzie / Jozua Douglas

Met Costa Banana kan Jozua Douglas nog wel even door, denk ik. De eerste 3 titels 'doen' het heel goed in Utrechtse bibliotheken. De mega-oplage van het kinderboekenweekgeschenk brengt misschien de kinderen die Costa Banana nog niet kenden op het idee om de eerdere delen te gaan lezen. De eilandenruzie heeft de vertrouwde ingrediënten: meisje en jongen in de hoofdrollen, avontuur, humor, veel geestige illustraties en een achtervolging. Het wachten is nog op de verfilming van één van de titels. Persoonlijk houd ik het na De eilandenruzie even voor gezien op Costa Banana.

Gezien de feiten / Griet Op de Beeck

Misschien ben ik iets te hoopvol begonnen aan Gezien de feiten. Ik hoopte dat op de Beeck schrijft zoals ze spreekt. Op de Beeck spreekt toch mooier dan ze schrijft in Gezien de feiten. Gezien de feiten is een dramatisch aflopend levensverhaal, zoals je dat in een vrouwenblad zou kunnen lezen, maar dan is het in het vrouwenblad iets minder breed uitgesponnen.

Kattensoep / Janneke Schotveld

De Firma Schotveld en Schaap is succesvol producent van onder meer Superjuffie en dit Kinderboekenweekgeschenk. Zelf vind ik Superjuffie nogal onleuk, ik koesterde daarom geen hooggespannen verwachtingen van Kattensoep. Het viel mee! Hoofdpersonen zijn een bangelijk jongetje en een stoer meisje. Ze gaan op zoek naar verdwenen katten. Het wordt behoorlijk spannend. En best humoristisch. Ondanks het geringe aantal bladzijden een behoorlijke zelfleeskluif. De letters zijn klein. Leuke voorleesstof in groep 6 of 7 en een goede manier om vooroordelen en seksuele geaardheid ter sprake te brengen. Het lijkt me ontzettend leuk om een optreden van de Firma bij te wonen.

Speeltuin / Mies van Hout

Mies van Hout is een gelauwerd illustratrice. Haar werk wordt ook in het buitenland zeer gewaardeerd. Het lijkt alsof ze de prenten zo uit haar mouw schudt. Maar het tegendeel is het geval. Speeltuin is het resultaat van een moeizame zoektocht naar de juiste vorm en naar evenwicht.
Ze kwam uiteindelijk tot deze conclusie: "Het gaat niet om de zoektocht. De weg ernaartoe is belangrijker dan waar je aankomt. Ze komen aan in de speeltuin maar eigenlijk is de weg ernaartoe zelf de speeltuin." (Uit: https://issuu.com/lemniscaatuitgeverij/docs/folder_mies_van_hout)
Speeltuin is een speelboek. Je komt met elke bladzijde dichterbij de speeltuin, maar vergeet vooral niet om onderweg al te schommelen, te wippen, te slingeren, te kruipen, te klimmen, te zweven en te springen.
Elk kunstwerk van van Hout heeft wel wat weg van een doolhof waarin je de juiste weg moet vinden. Volgens een pedagogisch onderlegde lener trainen kinderen door het maken van doolhoven: 1. de respons-inhibitie, 2. flexibiliteit, 3. de volgehouden aandacht en 4. doelgericht gedrag. En ook de pengreep (5), maar liever niet in een bibliotheekboek.
Ik heb nog 10 dagen om te genieten van de maart-illustratie op de Lemniscaatkalender.

Oorlog en vriendschap / Dolf Verroen

Kinderboekenweekgeschenk van grote schoonheid. Mooie verhalen, mooie taal, mooie illustraties. Hoofdpersoon Joop maakt niet half zo veel ellende mee als Sooys in Eigen vuur. Verroen heeft het kennelijk niet nodig om toch een indrukwekkend kinderboek over WOII te schrijven. Zal door opa's en oma's met evenveel plezier gelezen worden als door bovenbouwleerlingen. Goeie titel om voor te lezen in aanloop naar de meivakantie.

Broer / Esther Gerritsen

Als je met alle geweld een boekenweekgeschenk wil lezen, is Broer een prettige keus.
Gerritsen schrijft vlotte dialogen. Herkenbaar onderwerp. Veel overeenkomsten met Dorst. Ben benieuwd of Broer het onder scholieren ook zo goed gaat doen. Nog dunner tenslotte en met een omslag dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat.
Ik verheug me op de bundel columns van Gerritsen die ik heb gereserveerd.

Korte verhalen

Altijd gedacht dat ik wel een korte-verhalen-lezer was, omdat ik het prettig vind als mensen niet al te veel woorden nodig hebben om iets te vertellen. Verheugd begon ik aan deze bundel. Ik vond dat ik het aan mijn stand verplicht was elk verhaal te lezen. Ik hoopte steeds dat ik het volgende verhaal wel met plezier zou lezen. Helaas. De gerenommeerde auteurs van de verhalen gebruiken misschien niet al te veel woorden, maar ze vertellen ook niets.
Ook heb ik in geen van de verhalen een link met de voorwerpen op het omslag van deze Utrecht versie gevonden. Ik ga ze niet nog een keer lezen.

De zomer hou je ook niet tegen / Dimitri Verhulst

Als de uitgever De zomer hou je ook niet tegen had moeten verkopen, zou het er zeker anders uitzien. Het omslag helpt ook niet echt om leners over de streep te trekken. Dit vlogboek (https://www.youtube.com/watch?v=oOyw2IAq0cw) misschien wel. Bijzonder verhaal in Vlaams dat je eigenlijk moet horen.

Een mooie jonge vrouw / Tommy Wieringa

Een mooie jonge vrouw is het eerste Boekenweekgeschenk dat ik met genoegen achter elkaar uitlas. Ik verwachtte er niets van, dat scheelt waarschijnlijk veel. Wieringa portretteerde een huwelijk ( en Utrecht) onder genadeloos TL-licht. Nu ga ik Dit zijn de namen op mijn te-lezenlijstje zetten.