De Daltons : jongensjaren / Robert Alberdingk Thijm

Omdat ik dit boek zo leuk vond, de afleveringen van de tv-serie die Internet nog beschikbaar heeft, bekeken. Ben blij dat ik niet hoef te kiezen tussen boek en tv-programma: allebei briljant. Ga boekdeel 1: De jonge jaren, ook zo snel mogelijk consumeren. Zeer smakelijk!

Sofie en de pinguïns / Edward van de Vendel

Dit boek heeft alles. Geweldige illustraties, humoristische fotostrips, een sympathiek verhaal, wetenswaardige informatie en jawel, ook nog een paar goede doelen: Wilde dieren de tent uit en Wereld Natuur Fonds. Vergeet ik nog het 'Over dit boek' met verwijzingen naar websites en dierentuinen, liedjes, films en boeken.

Bakfietsblues / Maaike Schutten

Overeenkomst met De grote zaal: het is geschreven door een vrouw in een periode waarin niemand opkijkt van bakfietsen op straat. Omdat ik de columns van het Vinexvrouwtje in ons regionaal dagblad zulk prettig leesvoer vind, verwachtte ik dat van Bakfietsblues ook. 303 Pagina's heeft Schutten (is niet dezelfde als Vinexvrouwtje) nodig om een flinterdun verhaaltje te vertellen, dat Gerda van Wageningen of Henny Thijssing Boer ook had kunnen verzinnen. Eigentijds taalgebruik en rake typeringen (volgens de recensie in de bibliotheekcatalogus) hebben mij door dit boek gesleept, maar zoveel bladzijden Viva-talk zijn eigenlijk veel te veel van het goede.

De grote zaal / Jacoba van Velde

Een collega was nogal teleurgesteld in de boekkeuze van Nederland Leest dit jaar. Vanwege de leeftijd en het onderwerp. Ik denk dat De grote zaal de meest toegankelijke Nederland Leest-titel is tot nu toe. Prachtig boek. Er staat geen woord te veel in. In de verpleeghuizen zijn de sanitaire voorzieningen, de hulpmiddelen en de communicatiemedia misschien veranderd, maar de sfeer? Zou bij iedere verzorgende op het nachtkastje moeten liggen. Ook geschikt voor het MLP.

Hink stap sprong / Lauren Kirshner

Judith geeft dit boek op Pinkbullet.nl 4 roze kogels en schrijft een positieve recensie. Zelden heb ik zo lang over 319 bladzijden gedaan. Bij de eerste honderd viel ik steeds in slaap, toch wilde ik het verhaal van Lucy niet wegleggen. Ben zo benieuwd hoe het nu met haar en haar vader gaat. De vertaling van de titel (Where we have to go) is wel een gelukkige keuze, vind ik. Ook het Nederlandse front is lekker fris. De Duitse vertaling heet Meine Mutter, die Schönheitskönigin, Joost mag weten waarom. Het omslag van de Canadese versie dekt de lading van het verhaal wel, maar geeft een verkeerde indruk van de tijd waarin het verhaal zich afspeelt (jaren '90).