Judith geeft dit boek op Pinkbullet.nl 4 roze kogels en schrijft een positieve recensie. Zelden heb ik zo lang over 319 bladzijden gedaan. Bij de eerste honderd viel ik steeds in slaap, toch wilde ik het verhaal van Lucy niet wegleggen. Ben zo benieuwd hoe het nu met haar en haar vader gaat. De vertaling van de titel (Where we have to go) is wel een gelukkige keuze, vind ik. Ook het Nederlandse front is lekker fris. De Duitse vertaling heet Meine Mutter, die Schönheitskönigin, Joost mag weten waarom. Het omslag van de Canadese versie dekt de lading van het verhaal wel, maar geeft een verkeerde indruk van de tijd waarin het verhaal zich afspeelt (jaren '90).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten