Dinges / David Walliams

Als je dit boek wilt beluisteren, moet je er een uur en drie kwartier voor gaan zitten. Op Youtube lezen Britse kinderen Fing integraal voor. Je hoort weliswaar een  ontzettend absurd verhaal, maar je krijgt de illustraties van Tony Ross niet mee. Het lijkt me ondoenlijk de humor van het duo Walliams - Ross al voorlezend over te brengen. Ik vraag me af hoeveel mensen dat van de eerste tot de laatste lettergreep uitluisteren. Het boek uitlezen vond ik al een klus: heel onrustige bladspiegel met letters die alle kanten opgaan. Het verhaal gaat mijn bevattingsvermogen te boven, omdat het zo bizar is en het tempo hoog ligt.

Voor alleseters vanaf 10 jaar, ongeveer. Geen gelukkige keus voor de voorleeswedstrijd, lijkt me. 

Kastanjehove / Tommie Niessen, Loes Wouterson

 

Een coming-of-age-roman die zich afspeelt in een seniorencomplex is volgens mij uniek. Kastanjehove is geschreven door Tommie Niessen. Hij heeft veel weg van de hoofdpersoon Thomas die als stagiair in een verpleegtehuis terecht komt. Thomas weet echt niet wat hij met zijn toekomst aan moet.  Hij probeert meerdere opleidingen. Als hij dan maar kiest voor een zorgopleiding, hebben zijn vrienden zo hun bedenkingen, maar zijn moeder is dik tevreden. Na een zeer enerverende stage in Kastanjehove lijkt Thomas zijn bestemming te hebben gevonden. Tommie Niessen geeft een heel wat realistischer beeld van een verzorgingshuis dan Hendrik Groen. Niessen is dan ook een prof die zich middels websites en (social) media inzet voor verbetering van arbeidsomstandigheden voor zorgmedewerkers en kwaliteitsverbetering van de zorg voor bewoners van instellingen. Zijn doel is jongeren te motiveren voor een tak van sport waarmee we eigenlijk niet te maken willen krijgen. Reden te meer om te investeren in opleidingen en de behoeften van bewoners en verzorgers ter harte te nemen. 

Ik heb het idee dat Loes Wouterson de ghostwriter is.

Die kleine is Don, de lange is Sjon / Catharina Valckx

Was Die kleine is Don, de lange is Sjon niet bekroond met een zilveren griffel, zou ik het niet hebben gereserveerd. Ik ben de griffeljury dankbaar voor de attendering. Dit kleine boek met de lange titel is een schot in de roos. Don en Sjon leven in een veilige wereld en kunnen van elkaar op aan. Overzichtelijk en vertrouwd. Diep in ons hart willen we dat toch allemaal? En zeker kinderen van 7 jaar. De tekeningen ogen simpel, het taalgebruik is niet moeilijk. De verhaaltjes zijn bizar herkenbaar en vol humor en extreem leuk voor te lezen. Geef Catharina Valckx goud voor het bedenken van dit duo. Don en Sjon verdienen een plek in het collectief geheugen van de toekomst.

Bart / Ap Dijksterhuis

Op de eerste bladzijde bekruipt je al het gevoel dat het niet goed afloopt met Bart. Hoe fout het afloopt, blijft onbekend. Ondertussen maken we kennis met een heel bijzondere jongen en zijn beste vriend in een klein dorp in het oosten van het land. Bart is bijzonder intelligent, bijzonder creatief en bijzonder verliefd. Een schoofeest loopt op een vreselijke manier uit de hand. Ideaal boek voor bovenbouwleerlingen in het voortgezet onderwijs. 142 Pagina's. Misschien kun je volstaan met het lezen van het verslag van de scholierenwebsite en het interview om een goed cijfer te halen. Maar kom op, lees dit boek. Het is dun en mooi en spannend. Gun jezelf die opwindende ervaring.

Monsters in de school / Heike Wiechmann

 

Een jongetje van een jaar of acht kwam een grote stapel boeken terugbrengen. Op mijn vraag welk van die stapel hij het leukst vond, antwoordde hij: "Monsters in de school". Ik had dus veel te hooggespannen verwachtingen. 

Wiechmann heeft niets aan het toeval overgelaten: jongen en meisje als hoofdpersoon, nare tweeling die zich bekeert, poep en pies, monsters, een toverspreuk, een schooldirecteur die er niet voor terugdeinst om hoogstpersoonlijk het riool in te duiken en een juf die 'Proper' heet. Ik vond het veel te veel voor 58 pagina's.

De tekeningen van Duitse Heike Wiechmann hebben naar mijn mening meer kwaliteit dan het verhaal. Nette uitgave.

Gloei / Edward van de Vendel

Uit respect voor elke jongere die zijn/haar medewerking aan Gloei verleende heb ik het tot de laatste bladzijde uitgelezen. Dat viel nog niet mee. Van de Vendel schreef een gedicht voor elk van de ruim 20 jongeren met ieder een eigen 'uit-de-kast-verleden', Floor de Goede maakte prachtige portretten. Hoofdmoot van Gloei wordt gevormd door interviews. Elke jongere werd uitgebreid geinterviewd, doorgezaagd bijna, over de coming out, de eerste verliefdheid en relaties. Wellicht was het beter geweest de interviews over te laten aan een professionele journalist, die het had aangedurfd om verdubbelingen en oninteressante informatie weg te laten. Bovendien kwam ik van het grootste deel van de jongeren vrijwel alleen dingen te weten die te maken hebben met hun seksuele geaardheid en dat vind ik jammer. Ze zijn vast en zeker veel meer dan dat.