Het dik zijn zit Sarah behoorlijk in de weg. Niet eens om praktische redenen of gezondheidsredenen, maar om mentale redenen. Ze durft de jongen op wie ze verliefd is niet te benaderen, omdat ze ervan overtuigd is dat hij met zo'n dikke troela natuurlijk niets wil.
Haar ouders sturen haar naar een therapiegroep. Dat helpt. Ze leert van haar groepsgenoten wijze lessen en ze valt af. Hoewel ze haar streefgewicht niet haalt, heeft de therapie toch een bevredigend resultaat en het boek een happy end.
Nadat ik Afvalkamp en oogcontact had uitgelezen, moest ik aan Het grote vrolijke stotterboek denken. Waarschijnlijk omdat het in laatstgenoemd boek ook draait om een ongemak dat veel doet met je zelfvertrouwen.
Blauw gras gaf beide titels uit.
Dahir is Deens. Afvalkamp & oogcontact is niet haar eerste boek, maar wel het eerste in het Nederlands vertaalde boek. Afvalkamp & oogcontact wordt vervolgd, in het Deens.
De software van de Nederlandse Bibliotheek Dienst sloeg de plank (weer eens) volledig mis, door het onderwerp 'Vakantiekampen' mee te geven.