Narcis / Judith Fanto

Boeken met geschilderde portretten kan ik niet met rust laten. Charlotte (David Foenkinos) en Viktor (ook Judith Fanto) vond ik zeer indrukwekkend en datzelfde geldt misschien nog wel meer voor Narcis.
Ik heb mateloze bewondering voor het schrijverschap van Fanto. Narcis is het verhaal van een Haarlems jochie dat in de 20'er jaren van de vorige eeuw opgroeit bij zijn tante in Wenen. Een zomerkamp brengt hem in contact met een vijftal leeftijdgenoten. Er gaat een Oostenrijkse wereld voor hem open. En voor de lezer ook. Deze lezer had geen idee dat narcissen bruikbaar zijn in de parfumindustrie. En eerlijk gezegd wist ik ook niet dat er in 1934 een heuse burgeroorlog in Oostenrijk woedde. En passant krijg je ook nog wat mee over het restaureren van schilderkunst. Maar wat me het meest bij zal blijven: hoe racisme bezit kan nemen van hoog opgeleide, welvarende en verstandige mensen en een wig slaat tussen heel hechte vrienden. 

Leesclubs zullen smullen van Narcis.

Wondermond / Anne-Gine Goemans

 

Wondermond heeft me een week lang in zijn greep gehouden. Of liever gezegd: de vrouwen van Wondermond en hoofdpersoon Boye hebben me in hun greep gehouden. Wat een lekker leesbaar boek. Reserveerde het in 2024 en moest tot begin maart wachten. Boye is de karikatuur van een strontverwende scholier. Hij wordt overgeleverd aan een straatarme vissersgemeenschap op de grens van Friesland en Groningen.

Voor lijstlezers (met of zonder dyslexie) ook als luisterboek te leen,  recensies in Literom. Wat wil een scholier nog meer? Raar filmpje op Youtube? Die mevrouw in de groene jas is de schrijfster.

De lotgevallen / Sacha Bronwasser

 Zestien intrigerende verhalen bij zestiende intrigerende, beeldende kunstwerken, van zeer uiteenlopende aard en leeftijd. Van de meeste kunstenaars had ik nog nooit gehoord, dus Google bij de hand gehouden. 

Met keurige verantwoording van de kunstwerken en de verhalen die, op drie na, eerder bij andere gelegenheden werden gepubliceerd.

Bronwasser werd met haar roman Luister genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs.

Roald Triebels deed de boekverzorging op voorbeeldige wijze: leeslint, linnen rug en steeds terugkerende kleuren voor de titelpagina's. Stevig papier dat precies de goede geur heeft. 

De omwenteling / Suzanna Jansen

Derde moederboek op rij. Mijn moeder en die van Suzanna Jansen zijn van hetzelfde geboortejaar: 1922. Allebei kwamen ze uit een katholiek nest en allebei kregen ze 5 kinderen in de jaren '50 en '60. Maar daarmee houden de gelijkenissen wel op. Betsy, de hoofdpersoon van De omwenteling is een grote-stadsbewoner. Nadat zij haar Mulodiploma behaalde, begon ze een carrière op een handelskantoor. Toen ze trouwde werd haar loopbaan zonder pardon beëindigd. Haar leven vulde zich vanaf toen met wassen, koken, poetsen en kinderverzorging. Voor Betsy een heel onbevredigend bestaan. Suzanna Jansen illustreert met de ontwikkeling van Betsy en haar dochters hoe de positie van vrouwen in de afgelopen 100 jaar beetje bij beetje is veranderd, waarbij de invloed van de kerk afnam en die van de vrouwenbeweging toenam. Duidelijk wordt ook dat de omwenteling nog niet is voltooid.

Lulligheidje: de rode reflector voor de fiets is in 1974 'uitgevonden' en werd in 1987 verplicht, ik kan me niet voorstellen dat hoofdpersoon Betsy in de jaren '70 in zo'n jurk en met zo'n kapsel door Amsterdam liep. De omwenteling is een goed gedocumenteerd, goed geredigeerd en met zorg geschreven boek. Die domme foto op de omslag doet daar  afbreuk aan, Ambo|Anthos!

Een koffer vol citroenen / Hassnae Bouazza

 

Na Mevrouw mijn moeder van Yvonne Keuls een volgend 'moederboek' gelezen. De ondertitel van Een koffer vol citroenen luidt Herinneringen aan mijn moeder. Deze ondertitel is meer van toepassing op Mevrouw mijn moeder dan op Een koffer vol citroenen, vind ik. Bouazza haalt herinneringen op, maar probeert vooral de verhouding tussen moeder en dochter te ontrafelen. Ze beschrijft het gemis als de moeder dood is en haar handelingen om de herinnering aan haar moeder levend te houden. De moeders van Keuls en Bouazza hebben gemeen dat ze hun kinderen opvoeden in een cultuur die hen niet eigen is. En in beide boeken wordt duidelijk hoeveel troost er uitgaat van eten en drinken uit het moederland.

Een koffer vol citroenen is ingedeeld bij de non fictie. Is ook een boeiend portret van een gezin dat in de jaren 60 naar een Nederlands dorp emigreert.

Viktor / Judith Fanto

Viktor was in de bibliotheek al vaak door mijn handen gegaan. Het boek kreeg veel publiciteit en wisselde zeer frequent van lezer. Maar dergelijke titels zijn er heel veel meer en slechts zelden besluit ik zo'n boek uiteindelijk ook eens te lenen. Het omslag van Viktor gaf de doorslag. Een briljant ontwerp met een schilderij van Max Kurzweil waarnaar je wel móet kijken.  

Verhaal en omslag sluiten naadloos op elkaar aan. Viktor is het coming-of-age-verhaal van Judith en het verhaal van een zwart schaap dat zich ontpopt tot een held in het Wenen ten tijde van de Anschluss.

Vermoedelijk komt Viktor in mijn persoonlijke top 5 van 2021.
 

Kastanjehove / Tommie Niessen, Loes Wouterson

 

Een coming-of-age-roman die zich afspeelt in een seniorencomplex is volgens mij uniek. Kastanjehove is geschreven door Tommie Niessen. Hij heeft veel weg van de hoofdpersoon Thomas die als stagiair in een verpleegtehuis terecht komt. Thomas weet echt niet wat hij met zijn toekomst aan moet.  Hij probeert meerdere opleidingen. Als hij dan maar kiest voor een zorgopleiding, hebben zijn vrienden zo hun bedenkingen, maar zijn moeder is dik tevreden. Na een zeer enerverende stage in Kastanjehove lijkt Thomas zijn bestemming te hebben gevonden. Tommie Niessen geeft een heel wat realistischer beeld van een verzorgingshuis dan Hendrik Groen. Niessen is dan ook een prof die zich middels websites en (social) media inzet voor verbetering van arbeidsomstandigheden voor zorgmedewerkers en kwaliteitsverbetering van de zorg voor bewoners van instellingen. Zijn doel is jongeren te motiveren voor een tak van sport waarmee we eigenlijk niet te maken willen krijgen. Reden te meer om te investeren in opleidingen en de behoeften van bewoners en verzorgers ter harte te nemen. 

Ik heb het idee dat Loes Wouterson de ghostwriter is.

De familie Wachtman / Christiaan Alberdingk Thijm

Hoofdpersoon is universitair docent en een autoriteit op het gebied van familierecht. Hij is groot tegenstander van regelgeving die de anonimiteit van spermadonoren aantast. Dat wekt geen verbazing als je leest dat hij zelf spermadonor is en heeft berekend dat hij misschien wel 400 kinderen heeft. Zijn bijna 40-jarige vriendin probeert wanhopig zwanger van hem te worden. 

Bizar verhaal dat gaandeweg bizarder wordt. Biedt inkijk in de wereld van een kinderster, een universitair docent en de dochter van een spermadonor. Werelden die nogal ver van me af staan. Toch heb ik me uitstekend vermaakt met De familie Wachtman.

Achter deze link een informatief artikel over de totstandkoming van De familie Wachtman.

 

Haal de vroedvrouw / Jennifer Worth

Omdat ik behoefte had aan luchtig leesvoer heb ik Haal de vroedvrouw uit een minibiebje in het winkelcentrum meegenomen. Ik zal het morgen weer terugzetten. De tv-serie hoef ik niet te zien. Ook zonder beeld en geluid heeft je maag het al zwaar te verduren. Worth weet haar herinneringen zeer realistisch, maar liefdevol, te brengen. Herinneringen aan bevallingen in de sloppenwijken van Londen in de vijftiger jaren en aan het leven te midden van nonnen in een kloostergemeenschap.

Wat ik van mijn moeder leerde / samengesteld door Manon Duintjer

Voor mijn kinderen komt dit boek te laat, maar als je nageslacht nog niet volwassen is, kun je het misschien nog iets bijbrengen van wat de geïnterviewde kinderen geleerd hebben van hun mama's. Ook zonder de wijze lessen is dit een vermakelijk boek. En het laat je in elk geval nadenken over hetgeen je van je eigen moeder hebt geleerd. 

Manon Duintjer werkte aan heel veel verzamelbundels. Deze verscheen na een verzamelbundelpauze van 10 jaar.

Schilderslief / Simone van der Vlugt

Al zeker 3 boeken van van der Vlugt legde ik voor de 20e pagina weg. Ik pruimde haar stijl niet, geloof ik. Schilderslief heb ik achter mekaar uitgelezen. Ooit las ik  een graphic novel getiteld De zoon van Rembrandt. Vond ik eveneens erg de moeite waard, terwijl ik nooit strips lees. Of het historisch allemaal verantwoord is, durf ik niet te zeggen, maar ik vind het gewoon leuk om bij de hand genomen te worden door iemand die leefde in die tijd en op die manier kennis te nemen van allerlei wetenswaardigs. En zo'n filmpje als hieronder is smullen!
Gelezen als Dwarsligger en te beluisteren in Luisterbieb.nl dus.

Wees onzichtbaar / Murat Isik

Een dag of 10 in de Bijlmer van eind vorige eeuw geweest. Een beklemmende ervaring. Dat zo'n nagelnieuw veelbelovend stadsdeel in Nederland zo gigantisch kan verloederen is gewoon griezelig.
Het was wel mooi om te lezen dat de hoofdpersoon zich ontplooit tot een keurige rechtenstudent, ondanks zijn verschrikkelijke vader, de armoede, de troosteloze woonomgeving en de traumatische ervaringen op de middelbare school.
Wie zich bezighoudt met de geschiedenis van de 'gewone man' in Amsterdam, kan niet om Wees onzichtbaar heen. Dat is bepaald geen straf, want Wees onzichtbaar is heel aangenaam leesbaar.
Op Youtube een  tweetal korte filmpjes met Isik in de Bijlmer. Hieruit wordt duidelijk dat Isik veel beter schrijft dan presenteert. De beelden tonen ons de enorme veranderingen die zich in de laatste decennia hebben voltrokken.  https://www.youtube.com/watch?v=TZA-jW21BE4 (deel 1) en https://www.youtube.com/watch?v=J073xxbXeLk (deel 2)

Alles goed en wel / Mirjam Oldenhave

Mirjam Oldenhave bezocht onze bibliotheek ooit voor groepsbezoeken. Een paar jaar voor de 'geboorte' van Mees Kees. Ze vertelde dat ze pleegkinderen had. Zoals in Mees Kees later ook duidelijk werd, heeft Oldenhave een zwak voor kinderen die niet in standaard gezinssituaties opgroeien. In Alles goed en wel is de grootste zorg van de hoofdpersoon: een veilig thuis creëren voor de 7-jarige Veronique. En met haar voor een 6-tal andere figuren die het thuis niet makkelijk hebben. Dat het nog lukt ook, maakt van Alles goed en wel een eigentijds sprookje. https://www.youtube.com/watch?v=nDYz4udt9iQ

Polderpioniers / Marian Rijk

Marian Rijk dankt haar achternaam niet aan haar betovergrootvader, maar aan haar betovergrootmoeder. Het is anno 2017 al niet vanzelfsprekend om een kind de achternaam van de moeder mee te geven, 150 jaar geleden had je vast en zeker nog veel meer uit te leggen. Rijk vertelt in Polderpioniers hoe haar boerenfamilie het hoofd boven water hield op Zuid Beveland en sinds 1939 in de Wieringermeerpolder. Veel vaderlandser kan geschiedenis niet geschreven worden. Met Polderpioniers in de bagage kijk je anders naar het platte landschap in het westen van Nederland.
Op Rijks blog info over de totstandkoming van deze titel:  http://mariarijk.blogspot.nl/.