Rooie Bokkel / Marja Kema

Van deze schrijfster uit het noorden des lands verschenen eerder twee realistische boeken voor jongeren. Vergeten verleiding en Grenzeloze kus. De recensenten op Scholieren.com waarderen deze titels zeer. Ik denk dat Rooie Bokkel door deze scholieren minder snel gekozen en minder gewaardeerd zal worden. Rooie Bokkel is een 'whodunit' voor bovenbouwers van de basisschool. Vlot geschreven, met bijzondere humor en spannend. Jammer dat het zo goedkoop is uitgegeven en het front voor de doelgroep helemaal niet aantrekkelijk is. Rooie Bokkel verdient beter.

De Daltons : jonge jaren / Robert Alberdingk Thijm

Net als 'Jongensjaren' smullen! Hoofdpersoon Tim doet me erg aan Michiel (of Emil) van de Hazelhoeve van Lindgren denken. Maar Tim leeft aardig wat later en in een stedelijke omgeving. Nintendo en mobiele telefonie spelen in dit boek geen enkele rol. Heb de tv-serie op dvd (1999) gereserveerd. Ben benieuwd of daarin elementen van deze tijd te zien zijn.

Z@p boy / Elizabeth Honey

De illustraties die Elly Hees voor dit boek maakte, geven Zap boy het uiterlijk van een B-boek. En dat is het in 42 van de 52 utrechtse bibliotheken die dit boek in de collectie hebben. Bijna 62% van de B-boeken is uitgeleend. Om onduidelijke reden is dit boek in 10 Utrechtse bibliotheken een C-boek (de reden waarom ik Zap boy mee naar huis nam: het had een C-etiket, maar een B-kaft). Van de C-boeken is 50% uitgeleend. Een lagere score dus. Deze titel van Elizabeth Honey is inhoudelijk een echt avonturenboek voor groep 7/8 leerlingen. Ongeschikt om voor te lezen, vanwege de mail- en chatteksten. Zap boy verscheen in Australië voor het eerst in 2000. Men betaalde in Frankrijk nog met de Franc en breedband Internet was in opkomst. Beeldschermkinderen en illegale dierenhandel zijn nog actueel, maar voor mij hadden ze het vertalen van dit onwaarschijnlijke en slordige verhaal anno 2010 wel mogen laten. Het boek is met zorg geillustreerd en uitgegeven!

Soldaten huilen niet / Rindert Kromhout

Na het lezen van Papinette / Kristien Dieltiens, wilde ik meteen naar Antwerpen. Na het lezen van Soldaten huilen niet, zou ik onmiddellijk op de boot naar Engeland willen stappen. Bloomsbury wil ik zien, Charleston Farmhouse en Monk's House en Ham Spray en de kerk van Berwick. En ik wil een boek van Virginia Woolf lezen en ook het boek van Angelica Garnett. Dit alles door het opmerkelijke verhaal van Quentin Bell die opgroeide tussen leden van de Bloomsbury groep. Zeer rijk gevuld boek, dat ik op de boot naar Engeland nog een keer ga lezen.