KID / Jelmer Soes

 Sam (17) heeft een grote broer en een vader en een moeder die beiden in het onderwijs werken. Hij is al sinds de basisschool bevriend met Q en Mo, ze spelen voetbal bij dezelfde club. De vader en moeder van Sam en zijn broer vertellen op zeker moment dat zij samen geen kinderen konden krijgen en hun toevlucht namen tot een vruchtbaarheidskliniek om met hulp van spermadonatie zwanger te worden. Vanaf het moment van die mededeling staat het leven van het stabiele gezin op zijn kop. De broers voelen zich verraden door hun ouders en worden in beslag genomen door de zoektocht naar de spermadonoren. Die worden uiteindelijk gevonden. Sam blijkt erg veel familie te hebben. Soes weet informatie over de zoektocht zo te doseren dat het een spannend verhaal wordt. Ik kan erg genieten van zo'n realistisch YA boek, waarin de hoofdpersoon leert leven met onomkeerbare veranderingen. KID leest makkelijk weg. De dialogen, vooral die met Q en Mo, zijn geniaal.

Ik ben nu wel heel benieuwd naar de andere kinderen van de vader van Sam/Jelmer. 

Zeeuws geluk / Carolijn Visser

 

Zeeuws geluk bevat prachtige foto's en mooie illustraties van Fleur van der Weel. Van Zeeland weet ik echt veel te weinig. Welgeteld 1x ben ik op Zeeuws grondgebied geweest. Ongeveer 50 jaar geleden. Om zoveel mogelijk profijt te hebben van de Tienertoerkaart reisden we naar Vlissingen en met de pont naar Breskens, dat was ook gratis. Ik herinner me breed strand, overdekt met wormen. Carolijn Visser heeft mijn gebrek aan kennis een beetje opgevuld. Wat een bizarre klederdracht en wat zwaar werd Westkapelle getroffen door geallieerde bommen. Aan de hand van gesprekken met bewoners van verzorgingstehuizen krijg je allerlei details van de geschiedenis van Walcheren mee en vooral heel veel liefde voor deze bijzondere provincie.

Julia en de haai / Kiran Millwood Hargrave, Tom de Freston

Als Karen Millwood Hargrave Julia en de haai in het Nederlands had geschreven, zou ze zeker een griffel hebben gekregen. En het is ook niet onwaarschijnlijk dat echtgenoot en illustrator Tom de Freston beloond zou worden voor de prachtige illustraties.

Samen geven Hargrave en de Freston de onbehaaglijkheid van het Shetlandeiland Unst akelig goed weer. Vader, moeder, Julia en kat Noedel verhuizen voor een zomer naar de klamme en kapotte vuurtoren van Unst. Terwijl pa zich op zijn klus stort: het automatiseren van de vuurtorenlampen, geeft ma zich helemaal over aan het zoeken naar een niet bestaande haai. Julia moet zich ondertussen maar zien te vermaken en maakt zich ieder uur meer zorgen over haar inmiddels depressieve moeder. Al in het eerste hoofdstuk weet je: dit avontuur kan nooit goed aflopen. Het voelt dan ook als een bevrijding als het gezin op bladzijde 212 weer veilig thuis in Cornwall is.

Ik sta er echt van te kijken dat 84% van de aangekochte exemplaren in Utrechtse bibliotheken is uitgeleend. 

 

Misjka / Edward van de Vendel, Anoush Elman

 

De vlucht van Afghanistan naar Nederland moet een tocht vol ontberingen zijn geweest. Maar ook een tocht waar de ouders en broers van Roya warme herinneringen aan bewaren. Dwergkonijn Misjka krijgt alles te horen. Gedurende de korte tijd dat Misjka van de aardbodem verdwenen lijkt, gaat het hele gezin op zoek. De dag nadat Misjka wordt gevonden, moet Roya haar spreekbeurt over dwergkonijnen houden. Het wordt een emotionele spreekbeurt over vluchten uit Afghanistan.

Eindelijk eens een A-boek dat ergens over gaat. Van de Vendel heeft niet te veel en niet te weinig woorden gebruikt om dit ontroerende verhaal te vertellen. Misjka verdient veel aandacht, maar zal de griffel hard nodig hebben om door een ruim publiek gevonden te worden, denk ik. 

Onder de vlinderboom / Pauline Vijverberg

Onder de vlinderboom kent twee hoofdpersonen, twee vrouwen die elkaar niet kennen en nooit tegen zullen komen, al zijn ze in de verte familie van elkaar. De oudste leeft ten tijde van de Tweede Boerenoorlog in Zuid-Afrika. Ze is boerin en moet hals over kop met haar tweeling en hulp de boerderij verlaten, nadat deze in de fik is gestoken. Zij en haar kinderen komen, net als de hulp, in een concentratiekamp terecht dat op wrede wijze door Britten wordt bestierd.

De jongste hoofdpersoon leeft in de 21e eeuw en bestudeert de epigenetica. Een wetenschap die onderzoekt in hoeverre traumatische ervaringen voor de zwangere vrouw de genen beïnvloeden van nog ongeboren kinderen. Ze ontdekt dat haar tante de dochter is van de boerin die getraumatiseerd en zwanger raakte gedurende haar verblijf in het concentratiekamp tijdens de Boerenoorlog. Ik had nog nooit van epigenetica gehoord en eerlijk gezegd ook niet van de vreselijke concentratiekampen onder Brits regime in Zuid-Afrika. Het verhaal van de oudste dame is vele malen heftiger en boeiender dan dat van jongste, vind ik. Auteur Pauline Vijverberg woonde zelf onder andere in Nederland en in Zuid-Afrika.

Zeemeermeisje / Jowi Schmitz

Zeemeermeisje leek me een sprookjesachtig boek. Vanwege de titel en de plaatjes op de voorkant. Ik werd al snel uit de droom geholpen. Miki is geen fee en geen prinses, zij is de dochter van een Japanse moeder en een overjarige hippie die nog niet klaar is met zijn studentenleven. Miki's moeder heeft de wens geuit naar Japan te reizen en wil even een periode zonder dagelijks kind en man om zich heen. Gelukkig kon pa met zijn dochter in Amsterdam terecht op de verdieping die pa na wilde jaren in de hoofdstad had aangehouden. Door vriendschap te sluiten met een nog oudere hippie, vindt Miki langzaam maar zeker haar draai in de grote stad. Iets te wild avontuur in Schotland en iets te goede afloop aan het einde, maar tussen al die vertaalde magische B-boeken vind ik Zeemeermeisje een verademing. Met een pertinente ai-fout in de catalogus: de moeder van Miki is niet vertrokken naar Japan en ik heb ook nergens gelezen dat er sprake is van echtscheiding van Miki's ouders.

Schmitz is op allerlei schrijfterreinen actief en won prijzen voor eerdere jeugdboeken. Vooral naar Broers ben ik nu eigenlijk wel heel nieuwsgierig geworden. En naar Het spook van De Haar. Het kasteel dat ook zonder spook al eng genoeg is om stoere jongetjes naar hun mama te laten roepen.