Zeemeermeisje leek me een sprookjesachtig boek. Vanwege de titel en de plaatjes op de voorkant. Ik werd al snel uit de droom geholpen. Miki is geen fee en geen prinses, zij is de dochter van een Japanse moeder en een overjarige hippie die nog niet klaar is met zijn studentenleven. Miki's moeder heeft de wens geuit naar Japan te reizen en wil even een periode zonder dagelijks kind en man om zich heen. Gelukkig kon pa met zijn dochter in Amsterdam terecht op de verdieping die pa na wilde jaren in de hoofdstad had aangehouden. Door vriendschap te sluiten met een nog oudere hippie, vindt Miki langzaam maar zeker haar draai in de grote stad. Iets te wild avontuur in Schotland en iets te goede afloop aan het einde, maar tussen al die vertaalde magische B-boeken vind ik Zeemeermeisje een verademing. Met een pertinente ai-fout in de catalogus: de moeder van Miki is niet vertrokken naar Japan en ik heb ook nergens gelezen dat er sprake is van echtscheiding van Miki's ouders.
Schmitz is op allerlei schrijfterreinen actief en won prijzen voor eerdere jeugdboeken. Vooral naar Broers ben ik nu eigenlijk wel heel nieuwsgierig geworden. En naar Het spook van De Haar. Het kasteel dat ook zonder spook al eng genoeg is om stoere jongetjes naar hun mama te laten roepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten