Perronpapegaaien & krekelcriminelen / Auke-Florian Hiemstra

 

Waarom lopen die gasten van Vroege Vogels en Binnenste Buiten    met hun supersonische apparatuur altijd in natuurgebieden waar gewone stervelingen niet mogen komen? Ik wil weten hoe die bomen heten die nu zo lekker ruiken bij het winkelcentrum. Welke bloemetjes er langs de kant van de weg groeien en welke vogel ik in de tuin hoor. En ik wil weten welke rol 'onkruid' vervult in het leven van dieren en planten.

De planten blijven een beetje onderbelicht in Perronpapegaaien & krekelcriminelen, maar over dieren die de steden bevolken, kom je echt wel veel te weten. Ik denk zeker dat kennis van deze natuur bijdraagt aan het milieubesef van Randstedelingen. Waarom gaat Waku Waku niet over meerkoeten, ratten en muggen? Waarom dwalen die biologen met hun camera's niet door de groenstroken in Woensel, Schilderswijk of op Kanaleneiland?

Perronpapegaaien & krekelcriminelen bewijst dat daar ook genoeg te beleven valt. Dit boek mag in geen enkele bovenbouwklas ontbreken.

Auke Florian Hiemstra van Naturalis zoekt naar fossielen op het strand

Vuurtorenbeer / Mathilde Stein, Piet Grobler

Het thema van Kinderboekenweek 2023 is 'Bij mij thuis'. Ik vraag me bij het horen van Het Thema altijd af: "Wat hebben we in huis en hoe gaan we dat presenteren?" Ik meende even dat we geen display zouden kunnen vullen met 'Bij mij thuis', maar terugkijkend in mijn blogposts van dit jaar, zag ik dat bijna elk jeugdboek dat ik las, te maken heeft met thuissituaties. En Vuurtorenbeer is er zeker ook zo één. Vuurtorenbeer is namelijk zeer tevreden met zijn bestaan op het piepkleine vuurtoreneiland. Totdat hij in de krant leest over de wilde avonturen die Avonturenbeer beleeft. Wat leidt Vuurtorenbeer eigenlijk een saai en onbetekenend leven. Nee, dan Avonturenbeer, die over de hele wereld reist en daarover in de krant schrijft. Vuurtorenbeer redt Avonturenbeer uit een storm en biedt hem gastvrij verblijf op het vuurtoreneiland. Al gauw blijkt Avonturenbeer een vervelende kwast die Vuurtorenbeer het leven zuur maakt. Gelukkig is Vuurtorenbeer zo verstandig hem de deur te wijzen. 

Het bevalt me zeer dat de bescheiden, sympathieke, hardwerkende Vuurtorenbeer zich niet in laat pakken door Avonturenbeer en hem het huis uit zet. De beren die Piet Grobler tekent, zijn hartveroverend. De emoties van de beide beren en de sfeer in de vuurtoren zijn door Stein en Grobler heel herkenbaar weergegeven. Griffelkandidaat voor 2024? Aan van de Vendel en Friso zal het niet liggen.

Op de website van Lemniscaat lees ik dat Piet Grobler geadopteerd is door Kinderboekwinkel Kakelbont in Utrecht. Deze is al minstens een jaar ter ziele. Wat nu?

Pluk en Pluis : de weg naar terug / Mathilde Stein,

Pluk en Pluis zijn twee karakters in de vorm van cavia's. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik daarvan vind. Pluis woonde als eerste bij Groothand en Aaihand in huis. Pluk komt er later bij en verstoort het vredige leven dat Pluis leidt. Samen beleven ze een onmogelijk avontuur met een dure ring, een prins en een prinses, die niet met elkaar gaan trouwen. Maar Pluk en Pluis vinden de weg terug naar de vertrouwde plek en leven nog lang en gelukkig, in elk geval tot het volgende Pluk-en-Pluis-avontuur, denk ik. 

Mathilde Stein schrijft korte zinnen en korte hoofdstukken. Ze illustreert haar tekst met veel tekeningen van de cavia's. Wat ik echter niet heb ontdekt: waar verstopte Pluk in 's hemelsnaam die dure ring?

Echt leuk: de prinses bedankt feestelijk voor een huwelijk met de prins en gaat lekker haar eigen leven leiden.

Dit 314 pagina's tellende boek wordt aanbevolen voor sterke beginnende lezers. Of voorlezers met duurvermogen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of leners het helemaal uitlezen en wat ze ervan vinden. Kan ik het maken om leners daarover op te bellen/te mailen?

Mathilde Stein mocht voor dit boek een zilveren griffel in ontvangst nemen. Het juryrapport  plaatst het oordeel van de twee begriffelde boeken voor de leeftijdscategorie tot 9 jaar broederlijk naast elkaar. (Van mij mag Misjka winnen.)

Blauw brengt ongeluk / Angelique van Dam

 Bij Elif thuis vliegen ze bijna van de honger in de gordijnen. Elif schaamt zich voor de armoede en wil niet bij de voedselbank gezien worden. Omdat ze het idee heeft dat de blauwe enveloppen van de belastingdienst de oorzaak zijn van de financiële krapte, pleurt ze stiekem de blauwe post in de kliko. Als ze uitgenodigd wordt op het feestje van de steenrijke klasgenoot Coco moet ze al haar creativiteit aanwenden om met een cadeautje naar de verjaardag te kunnen gaan. Daar stoot ze per ongeluk een peperdure vaas om, in paniek vlucht ze de deur uit, naar huis. Maar scherven brengen geluk en blauwe enveloppen soms ook.

Juf Maike vindt Blauw brengt ongeluk geschikt om te bespreken in de klas, omdat steeds meer kinderen kampen met dezelfde problemen  als hoofdpersoon Elif. Statistisch gezien zal er misschien in elke klas wel een kind zijn uit een arm gezin. Toch betwijfel ik of het bespreken van een verhaal als dit helpend is voor juist die kinderen. Mij lijkt voorzichtigheid geboden, omdat je hen er zeer mee in verlegenheid kunt brengen. Voor kinderen die geen idee hebben wat armoede doet met een mens, is Blauw brengt ongeluk in ieder geval een leerzaam boek.

Schrijfster Angelique van Dam zegt in een interview met Stentor blij te zijn dat er in haar tijd nog geen mobieltjes waren: ze zou er nooit een hebben gekregen als kind.

Thema past perfect bij het Kinderboekenweek-thema Bij mij thuis.

Nina Tomatina / Ruth Verstraeten, Annelies Vandenbosch

 Het front van Nina Tomatina lijkt best wel op dat van Krakkie. Is het in Vlaams kinderboekenland de mode om silhouetten op de voorkant af te beelden? Verder zijn er niet veel overeenkomsten tussen Krakkie en Nina Tomatina. Dit boek is 35 cm groot. Daar zijn de boekenkasten voor 8-jarigen niet echt op berekend. Maar het grote formaat is in dit geval functioneel, want het biedt de gelegenheid om de pesters van Nina extra bedreigend in beeld te brengen. De tekst is geestig op rijm, doet me aan het werk van Ivo de Wijs denken. Maar dan heel Vlaams, voor Nederlandse 8-jarigen hier en daar lastig, denk ik.

Ruth Verstraeten ontziet de tere kinderziel niet. Andere titels: De kindervleesfabriek, De tandenslager, Tante Teefje.

Interview met schrijfster en illustratrice.

Een tweede leven / R.C. Sherriff

 

"Met name geschikt voor een literaire lezersgroep." staat er te lezen in de 'recensie' in de bibliotheekcatalogus. Een tweede leven is zeer geschikt voor leeskringen, omdat de levens van de leden van dit soort gezelschappen zich in dezelfde fase bevinden. Zo, ik scheer even alle leden van alle leeskringen over één kam. Een Londense werknemer van een verzekeringsmaatschappij gaat op zijn 58e met pensioen. De bofkont. In 1936 was dat kennelijk gewoon. Maar hijzelf en zijn vrouw zijn niet happy met de ontstane leegte in hun bestaan.

Een tweede leven is 87 jaar oud. Wat heeft Atlas Contact bewogen om het in 2022 uit te brengen? De babyboomers die nu de pensioengerechtigde leeftijd bereiken? Die grote doelgroep kan inderdaad haar voordeel doen met deze tijdloze titel van R.C. Sherriff.

De meestervervalser / Annemarie Jongbloed

 

De meestervervalser is een kerntitel voor de Kinderboekenweek 2023. Thema: Bij ons thuis. Bij hoofdpersoon Bilal (ongeveer een jaar of 11) thuis is armoe troef. Bij zijn vriendin Sterre zijn ze stinkend rijk. Twee extreme thuissituaties. Bilal is een uitzonderlijk teken- en schildertalent. De moeder van Sterre is museumdirecteur. Annemarie Jongbloed heeft er een huisjesmelker aan toegevoegd die zich ook bezighoudt met illegale kunsthandel. Allemaal erg toevallig en spannend. Dit boek kan  aanleiding zijn om het met de groep te hebben over armoede en criminaliteit. Als daarmee slechts 1 kind geholpen is, heeft De meestervervalser al bestaansrecht.

Krakkie / Ingrid VandeKerckhove

Als je een hond bent en je baas noemt je Krakkie, heb je reden tot klagen. Gelukkig heeft de baas een zoontje dat beste maatjes is met de hond. De vader van het gezin is vertrokken en dankzij Krakkie mislukken de pogingen om de nieuwe vriend van moeder de deur te wijzen, maar het verhaal loopt toch goed af. 

Ik weet niet hoe het met de leesvaardigheid van Vlaamse kinderen is gesteld, maar ik vermoed dat wij in Nederland wel een voorbeeld aan België kunnen nemen. Ik heb heimwee naar de tijd dat onze bibliotheken zich konden veroorloven auteursbezoeken aan te beiden aan scholen. Of een illustrator in de bieb: feest!