Je kunt veel zeggen van M., de hoofdpersoon van Wen er maar aan, maar niet dat ze geen zelfspot heeft. Het doet af en toen gewoon pijn en het is tegelijkertijd heel vreselijk lachwekkend. De tekeningen zijn meesterlijk en vormen een essentieel deel van het boek. Van Maike Meijer had ik nog nooit gehoord. Ik wist niet dat ze in de Jumboreclame speelde. Ze zegt dat ze niet kan multi-tasken en dat ze focus nodig heeft. Van mij mag Meijer zich blijven focussen op het schrijven/tekenen/uitgeven van haar eigen boeken. Net als Paulien Cornelisse heeft de schrijfster haar boek in eigen beheer uitgegeven. Ik denk dat ze daarvan geen spijt heeft. Wen er maar aan is een van de meest gereserveerde titels in openbare bibliotheken en stond lang op de bestsellerslijsten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten