In dit boek wordt geen enkele emotie beschreven, geen angst, geen verdriet, geen lol, geen pijn, nee niet waar, één keer wordt Clay misselijk bij het zien van een gruwelijke scène in een pornofilm. Er gebeurt ook eigenlijk niets van enige betekenis: er gaat niemand dood, er wordt niemand verliefd, er wordt niemand geboren. De hoofdpersonen zijn zonder uitzondering voortdurend onder invloed van het een of ander. Het boek heeft daar geen oordeel over. Het registreert slechts wat Clay doet als hij een paar weken vakantie heeft. Ik was dan ook verbaasd dat in de film Less than zero Clay wordt neergezet als een anti-drug-held. Het verbaast me niet dat Bret Easten Ellis niets met de film te maken te maken wil hebben, alleen titel en namen van hoofdpersonen komen overeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten