Terwijl ik De wolventemmer las, heb ik meerdere malen gedacht: "Dit zou een prima verhaal zijn voor een (computer-)animatiefilm, want voor real life beelden laten wolven zich natuurlijk nooit vangen." Dat er mensen bestaan die kunnen lezen en schrijven met die beesten, wil ik nog wel geloven. Maar dat ouders hun dochters van 14 en 16 jaar midden in de nacht alleen door de Piemontese bergen laten zwerven, wil er bij mij niet in. En dat de jongen Rocco verandert in een wolf, maakt dat ik De wolventemmer niet serieus kan nemen. Wat niet wegneemt dat Jurgens erg haar best heeft gedaan van De wolventemmer een spannend boek te maken dat bij veel jongeren in de smaak is gevallen. Zelf vond ik het leuk te lezen over het Italiaanse dorp en de bewoners. Aan alles is te merken dat Jurgens veel en succesvol voor film schrijft.
De omslag van De wolventemmer zou het levensgroot in de bioscoop of de bushalte heel goed doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten