Als twintiger werd ik gegrepen door de Tillermans. Een familie waarvan enkele leden hoofdpersoon zijn in romans van Cynthia Voigt. Volgens mij is de jongste herdruk al zeker15 jaar oud. De sfeer in DiCamillo's boek Onmogelijk blauw deed me denken aan de boeken van Voigt en toen ik erachter kwam dat 2 vriendinnen van hoofdpersoon Billie elk ook de hoofdpersoon zijn in andere boeken, heb ik de eerste daarvan meteen gereserveerd. Dat was Neem mijn hand. De vriendinnen zijn 10 als ze elkaar leren kennen. Door een bloedstollend avontuur leren ze elkaar wel heel goed kennen. Het is een boeiend, ontroerend verhaal waarin geen woord teveel wordt gezegd. DiCamillo doet niet onder voor Voigt. Maar Voigt had het wel beter voor elkaar met haar uitgever en vertaler. Het is een misdaad om de eenvoudige, eerlijke titel Raymie Nightingale te vertalen met zo'n sentimenteel cliché als Neem mijn hand. En ook de nietszeggende foto op het omslag van de Nederlandse uitgave is een vergissing.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn jaar in een tent / Tiny Fisscher
Ze schijnen te bestaan: bijna pubers die uit solidariteit met vluchtelingen-kinderen een jaar lang in een tent in de tuin gaan bivakkeren. I...

-
Katie Davies won in 2010 de Waterstone's Children's Book Prize voor De grote hamstermassamoord. De grote konijnenreddingsactie i...
-
Volgens mensen die het weten kunnen is De zoon van Rembrandt een graphic novel. Onderstaande tekst maakt dan ook deel uit van een recens...
-
Op zoek naar informatie over De laatste waarschuwing belandde ik op http://www.christelijkekinderboeken.nl . Zelf ben ik daarin niet boven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten