In het eerste hoofdstuk van De jongen die iedereen laat lachen, wordt de lezer de les gelezen. Je leert hoe je om moet gaan met stotteraars, wat je wel en wat je niet moet zeggen, hoe je moet kijken en wat je van een stotteraar niet mag vragen. Nogal vervelend. Maar het boek wordt interessant als Billy naar een nieuwe school gaat en wil voorkomen dat zijn klasgenoten zijn spraakprobleem opmerken. Als zijn geliefde oma sterft, wordt duidelijk hoeveel veerkracht en creativiteit er in Billy schuilt. De jongen die iedereen laat lachen wordt dan een inspirerend en grappig boek. Of stotterende jongeren erbij gebaat zijn, durf ik niet te zeggen, maar misschien ouders van een stotterend kind.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn jaar in een tent / Tiny Fisscher
Ze schijnen te bestaan: bijna pubers die uit solidariteit met vluchtelingen-kinderen een jaar lang in een tent in de tuin gaan bivakkeren. I...

-
Katie Davies won in 2010 de Waterstone's Children's Book Prize voor De grote hamstermassamoord. De grote konijnenreddingsactie i...
-
Volgens mensen die het weten kunnen is De zoon van Rembrandt een graphic novel. Onderstaande tekst maakt dan ook deel uit van een recens...
-
Op zoek naar informatie over De laatste waarschuwing belandde ik op http://www.christelijkekinderboeken.nl . Zelf ben ik daarin niet boven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten