Sven heeft epilepsie en daarom ook hulphond Alaska. Wat het voor een 13-jarige betekent om elk moment tegen de vlakte te kunnen gaan, maakt Anna Woltz heel duidelijk in dit boek.
Parker is helemaal gezond, maar moet thuis zien te dealen met ouders die getraumatiseerd zijn door een gewapende overval op hun winkel. Haar broertje blijkt allergisch voor honden waardoor Parker haar dierbaarste bezit, Alaska, moet afstaan.
Rondom deze pubers construeerde Woltz een boeiend, spannend, maar onwaarschijnlijk verhaal dat wel in heel mooie, directe taal wordt verteld. Daarom vind ik Alaska een prachtig boek. Merel, uit een tweede klas van een grote scholengemeenschap in mijn woonplaats, liet haar boekverslag in het bibliotheekboek zitten. Zij schreef erin dat ze Alaska saai en voorspelbaar vond, maar dat ze Alaska aan zou raden aan liefhebbers van honden. Kennelijk is Merel dat niet. 80% van de Alaska's in Utrechtse bibliotheken is uitgeleend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
De laatste jager / Davide Morosinotto
Morosinotto heeft veel research gedaan voor het schrijven van De laatste jager. Hij heeft zelfs een paar nachten in zijn uppie in de wild...
-
Het thema van Kinderboekenweek 2023 is 'Bij mij thuis'. Ik vraag me bij het horen van Het Thema altijd af: "Wat hebben we in hu...
-
Waarom lopen die gasten van Vroege Vogels en Binnenste Buiten met hun supersonische apparatuur altijd in natuurgebieden waar gewone ste...
-
De bibliotheekrecensie heeft het over een goed opgebouwde spanningsboog. Helemaal terecht. Tanja de Jonge beschrijft in Dubbel vermist ho...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten