Gewoon Keet! / Suus Ruis

 

De moeder van Keet heeft zich vermomd als Keet en schreef Gewoon Keet! Denk ik. Want Keets inzichten, zijn niet die van een 11-jarige.

Vermakelijk boek, waarin de hoofdpersoon/ik-figuur op populaire wijze uit de doeken doet hoe saai het leven van een 11-jarige is die in groep 7 zit. Ondanks het irritante broertje en de eigenwijze oma.

Volgens de aanschafinfo in de bibliotheekcatalogus gaat de oorbellen-winkel van Keets moeder viraal. De info zit ernaast. Keet heeft toch echt zelf een oorbellenbedrijf. Niet dat het voor de aanschaf iets uitmaakt. De illustraties van Iris Boter zorgen wel voor klinkende verkoop- en uitleencijfers, lijkt me.

De schrijfster heeft een bekende achternaam die boomeroma's en opa's van de televisie kennen, ik verwacht dat het lezerspubliek daar geen last van heeft. Nu ze haar laatste Linda-column heeft geschreven, komen er misschien meer kinderboeken? Het lijkt er niet op dat ze het schrijven helemaal kan laten.

80% van de beschikbare exemplaren in het Utrechtse is uitgeleend.

Afvalkamp & oogcontact / Saynab Farah Dahir

 

Het dik zijn zit Sarah behoorlijk in de weg. Niet eens om praktische redenen of gezondheidsredenen, maar om mentale redenen. Ze durft de jongen op wie ze verliefd is niet te benaderen, omdat ze ervan overtuigd is dat hij met zo'n dikke troela natuurlijk niets wil.

Haar ouders sturen haar naar een therapiegroep. Dat helpt. Ze leert van haar groepsgenoten wijze lessen en ze valt af. Hoewel ze haar streefgewicht niet haalt, heeft de therapie toch een bevredigend resultaat en het boek een happy end.

Nadat ik Afvalkamp en oogcontact had uitgelezen, moest ik aan Het grote vrolijke stotterboek denken. Waarschijnlijk omdat het in laatstgenoemd boek ook draait om een ongemak dat veel doet met je zelfvertrouwen.

Blauw gras gaf beide titels uit.

Dahir is Deens. Afvalkamp & oogcontact is niet haar eerste boek, maar wel het eerste in het Nederlands vertaalde boek. Afvalkamp & oogcontact wordt vervolgd, in het Deens.

De software van de Nederlandse Bibliotheek Dienst sloeg de plank (weer eens) volledig mis, door het onderwerp 'Vakantiekampen' mee te geven.

Stromend door de tijd / Linda Dielemans, Mandy Beckers

De gemeente waarin ik werk, grenst aan de regio Rivierenland: aan de Rijn-Lek, maar dan in de provincie Gelderland. Ik meende dus dat er voor Stromend door de tijd wel belangstelling zou bestaan. Dat was een vergissing. In de 11 Utrechtse bibliotheken waarin je Stromend door de tijd kunt lenen, staat het boek thuis.

De uitgave is prachtig: dik, wit glanzend papier, elke pagina in kleur geïllustreerd. Tamelijk groot formaat.

Linda Dielemans maakte meer historische jeugdboeken en won een prijs voor Brons. Haar naam is dus bepaald een aanbeveling, lijkt me. 

De illustraties zijn van Mandy Beckers. De illustraties op haar website vind ik wel mooi, maar om één of andere reden passen ze niet in een boek met historische verhalen, vind ik. De menselijke figuren lijken allemaal weggelopen uit een mangastrip met die idioot grote ogen. Dit in tegenstelling tot de koeien op de cover: die hebben geen nek, geen oren en geen horens. Op haar website zegt ze: "Al mijn werk is digitaal" en vermeldt daarop ook de programma's en de apparatuur die ze gebruikt.

Het verhaal over de overstroming in 1861 vond ik het mooist.
 

Neem een kip / Erna Sassen

De straf die staat op het beginnen met deel 3 van een serie bestaat eruit dat je bijna een half boek nodig hebt om een beetje compassie te krijgen met de hoofdpersonen. Ik vond het maar gezever tussen hoofdpersoon Joshua en zijn vriendin Lindsey. Toen zich na de eerste helft eindelijk wat ontwikkelingen met vrienden en familie voltrokken, heb ik Neem een kip met heel veel genoegen uitgelezen. Wat een leuke club mensen heeft Erna Sassen geschapen. Ik ga meteen Zonder titel reserveren.

En die Joshua zal er heus wel komen met zijn talent en zijn relaties.

Joshua heeft talent voor tekenen, getuige de kip en het zelfportret op de cover.

Ook in het boek staan illustraties van zijn hand, zogenaamd. In het echt heeft Martijn van der Linden voor de illustratie getekend. Trakteer jezelf op het volgerschap via Instagram. Je zult fantastische vogelportretten geboren zien worden.

 

Narcis / Judith Fanto

Boeken met geschilderde portretten kan ik niet met rust laten. Charlotte (David Foenkinos) en Viktor (ook Judith Fanto) vond ik zeer indrukwekkend en datzelfde geldt misschien nog wel meer voor Narcis.
Ik heb mateloze bewondering voor het schrijverschap van Fanto. Narcis is het verhaal van een Haarlems jochie dat in de 20'er jaren van de vorige eeuw opgroeit bij zijn tante in Wenen. Een zomerkamp brengt hem in contact met een vijftal leeftijdgenoten. Er gaat een Oostenrijkse wereld voor hem open. En voor de lezer ook. Deze lezer had geen idee dat narcissen bruikbaar zijn in de parfumindustrie. En eerlijk gezegd wist ik ook niet dat er in 1934 een heuse burgeroorlog in Oostenrijk woedde. En passant krijg je ook nog wat mee over het restaureren van schilderkunst. Maar wat me het meest bij zal blijven: hoe racisme bezit kan nemen van hoog opgeleide, welvarende en verstandige mensen en een wig slaat tussen heel hechte vrienden. 

Leesclubs zullen smullen van Narcis.

Vandaag komen we niet meer thuis / Enne Koens

 

Mirza is de zoon van een vluchteling. Zijn vader vlucht opnieuw. Nu vanuit Mirza's veilige, vertrouwde, westerse wereld terug naar zijn geboorteland. En Mirza moet mee van de ene op de andere dag. Naar een verwaarloosde woning in een klein gat, in een land waar Levaars gesproken wordt. Koens beschrijft hoe Mirza antwoorden op zijn talloze vragen weet los te peuteren van de kinderen in zijn klas, de dorpsgenoten en van zijn vader. Vandaag komen we niet meer thuis vertelt een belangrijk verhaal, dat waar gebeurd had kunnen zijn. Koens beschrijft onwijs knap  het nieuwe thuisland van Mirza, dat in alle opzichten fictief is, maar toch geloofwaardig. Ook de onveilige situaties die ontstaan door spanningen tussen bevolkingsgroepen zijn heel realistisch weergegeven. Griffelmateriaal! Zal het van promotie moeten hebben, de leencijfers zijn weinig hoopvol.

Aan promotie hoeft het niet te ontbreken. Op onderstaande links enthousiaste tips van deskundigen.

Vandaag komen we niet meer thuis - Leesbevordering in de klas

De dagopening: Vandaag komen we niet meer thuis (10+) | Langlevelezen: de dagopening

Wild / Gerwin van der Werf

In de titelbeschrijving van Wild wordt als jaartal 2025 opgegeven. Ik dacht hiermee het nieuwste boek van van der Werf te hebben geleend. Maar toen ik na lezing een en ander checkte, werd mij duidelijk dat Wild al in 2011 verscheen. Toen had ik dit bloederige verhaal al achter de kiezen. Er wordt in dit boek meer geschoten dan in menig politieroman. Met aan het einde toch een antwoord op de vraag die ik me gedurende het hele boek al stelde: waar zijn de ouders van Simon de Ridder?

De aanschafinfo in de bibliotheekcatalogus meldt in de onderste regels:

"Ook als je dit beklemmende verhaal zou willen verfilmen, wringt de vraag of het een spannende jeugdfilm moet worden of een subtiele
film voor volwassenen."

Ik zou zeggen: NIET verfilmen. Voor niemand. Zonder beelden zijn er in Wild al zoveel momenten dat je het boek kokhalzend weg wil leggen. Ik voorspel onsmakelijke taferelen bij vertoning in filmzaal of op de buis.

Recensie bij de eerste druk in 2011. Atlas Contact bracht deze tweede van van der Werf opnieuw uit in de zomer van 2025.