Roversjong / Jef Aerts

 

Roversjong kreeg een zilveren griffel in de categorie 6-9 jaar.

Het gaat over kloek Vera die vanaf haar nest waarneemt dat een vossenmoeder even flink huishoudt in het kippenhok. De volgende ochtend treft ze heel veel veren en een slapende vossenwelp (Vonk) aan. Omdat het vosje kennelijk nogal hulpeloos uit de ogen kijkt, ontfermt Vera zich over de pup. Vonks verblijf in het kippenhok wordt onhoudbaar als Vera's kuikens zich eenmaal kunnen redden en de nieuwe kippen in het hok Vonks aanwezigheid niet langer dulden. Moeder Vera en Vonk verlaten het honk. Wanneer Vonk zijn nieuwe bestemming heeft gevonden, keert Vera, alleen, terug op het nest.

Ik begrijp wel dat Vera en Vonk symbool staan voor ouders die moeten accepteren dat hun kind een eigen weg moet gaan. Toch heb ik gedurende mijn leven te veel kippen (en te weinig vossen) om me heen gehad om Roversjong een geloofwaardig boek te vinden. Hoewel de kippen en vossen heel natuurgetrouw en prachtig zijn weergegeven door Martijn van der Linden.

Oppassen / Selma Noort

 

Oppassen is geen detective, geen thriller waarin je de muziek aan hoort zwellen, maar er wordt wel een klein kindje ontvoerd. Voor Luca en Nina (15 en 12 jaar) die gedurende een weekend samen op de 2-jarige Sammie passen een zeer benauwende gebeurtenis. Uiteindelijk blijkt de ontvoerder geen kwaad in de zin te hebben.

Het onderwerp van deze alweer 8 jaar oude titel van Selma Noort is eigenlijk 'familie en gezin'. De mensen met wie je opgroeit.

Ik las Oppassen in de maand juni, Happy Pride Month. Luca is een jongen die vrouwenkleding ontwerpt en draagt. Voor de redactie van Queerboeken.nl reden om dit boek op hun website te bespreken.

Voor mij reden om Oppassen voor onze displays te reserveren en met plezier te lezen, juist omdat dit geen voorspelbaar spannend boek is, maar een sympathiek, realistisch verhaal.

Het kleine heelal / Annejan Mieras

Ik ben wel een beetje verbaasd. Alle Kleine heelallen zijn uitgeleend of gereserveerd. Zou dat aan de naderende zomervakantie te danken zijn? 'Campings' staat er als onderwerp in de bibliotheekcatalogus. Echt een oppervlakkig ai-trefwoord. Ja, het verhaal speelt zich af op een camping. Eén van het naargeestige soort. Niet in de zomervakantie, maar ergens in november. En het onderwerp van Het kleine heelal is niet de camping, maar het missen van een ouder, of eigenlijk allebei de ouders. Niet in een trefwoord te vatten, dit prachtige boek van Annejan Mieras. Het kleine heelal is de derde Mieras die ik las. In elk van haar drie boeken hebben de hoofdpersonen het niet goed getroffen met hun ouders. Maar steeds hebben de veerkrachtige hoofdpersonen zich in het laatste hoofdstuk weten te verzoenen met hun lot.
 

De Vondel / Carine Bijlsma

 

Het zal ergens in de eerste helft van de jaren '80 zijn geweest dat ik een cursus AMV (algemene muzikale vorming) deed in de muziekschool annex theater in mijn woonplaats. We kregen lessen over muziekgeschiedenis, muziektheorie en muziekinstrumenten. Als er in het theater uitvoeringen waren van klassieke muziek, werden we in de gelegenheid gesteld deze bij te wonen. Dat was voor mij een heel nieuwe ervaring. Ik vreesde in slaap te vallen na een kwartier, maar ik zat 1,5 uur op het puntje van mijn stoel. Zo spannend vond ik het om de musici aan het werk te zien. Onze docent regelde een 'meet and greet' met de muzikanten. De naam Anner Bijlsma is me nadien altijd bijgebleven. Ik werd betoverd door zijn spel op de cello. Hij bleek tijdens de 'meet and greet' een innemende en ontwapenende persoon.

Toen ik bij toeval De Vondel tegenkwam in onze bieb, dacht ik: "Waarom worden we in Vianen opgezadeld met zo'n lullig boekje?"

Tot ik de naam van de schrijfster zag en de muzieknoot in de titel. Toen drong tot mij door dat Carine Bijlsma wel eens de dochter kon zijn van 

de grote cellospeler.

En dat is ze ook. En haar moeder is niemand minder dan de beroemde violiste Vera Beths, die inderdaad ook van de partij was bij de uitvoering in het theater.

In De Vondel noteert Bijlsma gebeurtenissen uit haar jeugd met de heel bijzondere bewoners van een heel bijzondere woning. Niets meer en niets minder. Carine Bijlsma heeft inmiddels zelf Wikipedia gehaald als fotografe en documentairemaakster.

Kinderen van de straat / Xavier-Laurent Petit

Het front van Kinderen van de straat deed me denken aan één van de mooiste jeugdboeken die ik ooit las: Levende bezems. Mijn verwachtingen waren dus hoog gespannen. Van de auteur las ik De zoon van de berentemmer, ook een prachtig boek. Mijn verwachtingen spanden zich nog een beetje hoger.

De hoofdpersonen in alle verhalen zijn arme, straatarme kinderen die geen fatsoenlijk dak boven het hoofd hebben en die worden mishandeld en uitgebuit. Maar net als De zoon Ciprian heeft de Boliviaanse Saturnino een bijzonder talent en net als Ciprian wordt Saturnino ontdekt en beschermd door een rijke weldoener, waardoor zijn levensomstandigheden en die van zijn zusje verbeteren. 

Het zal wel aan mijn hooggespannen verwachtingen liggen, dat ik deze titel van Petit (het Franse origineel stamt uit 2005!) tegen vond vallen. Er stond weliswaar een verklarend woordenlijstje achterin, maar er bleef toch nog aardig wat Spaanse tekst onvertaald. De manier waarop Saturnino een aantal keer aan de gewelddadige behandeling door een sergeant weet te ontsnappen is echt wat al te toevallig.

Jaapleest.nl is dezelfde mening toegedaan. Hij beweert dat dit boek zich in Mexico afspeelt. Dat ben ik dan weer niet met hem eens.

 

Jij bent van mij / Peter Middendorp

 Waarom ik Jij bent van mij reserveerde, is me ontgaan. Natuurlijk heb ik wel meegekregen wat er met Marianne Vaatstra gebeurde en hoe ze de dader van het vreselijke misdrijf op het spoor kwamen. Dit boek vertelt het verhaal, zonder overigens haar naam te noemen, vanuit de dader die 13 jaar verborgen weet te houden dat hij die moord beging.

De dader heet in Jij bent van mij Tille. Hij is als 12-jarige op p. 1 al getuige van een bloedig ongeluk met een landbouwmachine, waarbij zijn vader beide benen verloor. Misschien dat hij daardoor zo'n liefdeloze zak met kluiven werd. Ik weet het niet. Tille trouwt en krijgt een dochter en een zoon. Alleen voor zijn dochter kan hij nog enig enthousiasme opbrengen. Zijn vrouw is enkel goed voor het huishouden en het bevredigen van zijn seksuele behoeftes.

Het hele dorp, zijn vrouw incluis, speculeert over de mogelijke dader van de moord op het meisje.

Tille eindigt in de gevangenis en dit boek eindigt daar ook. Terwijl ik zo graag wilde weten hoe het nu verder moet met zijn gezin in dat dorp. Nadat ik Jij bent van mij googelde, kwam ik erachter dat eind 2023 De kant van Ada uitkwam. De kant van Ada staat nu hoog op mijn verlanglijstje. Peter Middendorp schijnt in de Volkskrant columns te publiceren. Ik zou ze zo graag lezen. Ik denk dat ik op mijn werk stiekem kopieën ga maken. Het lijkt of alleen De Groene nog publicaties prijsgeeft op Internet. Oké, ze zijn wel de moeite waard.

De sporenvinder / Marc-Uwe Kling

De sporenvinder is een roadtrip, een sprookje en een detective in één. 317 Pagina's, dat wel. Het leest alsof je naar een meer dan avondvullende cabaretvoorstelling zit te kijken. De dialogen zijn heel erg geestig. Kling is, behalve schrijver, ook komiek, dus vandaar. De illustraties van striptekenaar Bernd Kissel zijn dan weer superdroog. Samen maken ze de dagelijkse krantenstrip Kanguru-Comics.

Het lijkt me een feestje om voor te lezen. Tip voor deelnemers aan de Nationale Voorleeswedstrijd.