De Grompus / Alex T. Smith

 

De Grompus zou zijn geinspireerd op de Grinch en Krampus. Ik geloof het meteen. De eerste bladzijden van De Grompus zijn gewijd aan een lange lijst van allerlei zaken waaraan De Grompus een bloedhekel heeft. Die lijst heeft me doen besluiten dit boek te lenen. Maar de reden waarom ik dit boek heb uitgelezen wordt gevormd door de illustraties. Die zijn zoooo mooi. Het verhaal was nogal vervelend, maar de verzorging van deze uitgave maakt echt alles goed.

Bewonder hier het werk van Alex T. Smith in het algemeen en De Grompus in het bijzonder.

Het wilde meisje / Katherine Rundell

 Will Silver groeit op in Zimbabwe, op een boerderij waar haar vader opzichter is. Daar heeft ze geleerd zich te handhaven in de natuur. Haar moeder is gestorven en als Will 12 is, sterft ook haar vader. De nieuwe vrouw des huizes vindt dat Will op een Londense kostschool opgevoed moet worden. Groter kunnen tegenstellingen tussen Wills oude leventje en het bestaan in de nieuwe omgeving niet zijn. 

Als de pesterijen van klasgenoten haar teveel worden, loopt Will weg. Na een zwerftocht vol ontberingen door de winterse straten en parken van Londen, wordt Will afgeleverd bij een weldoener die haar met andere ogen naar de kostschool laat kijken. Eind goed, al goed, want ook de pestende klasgenoten komen tot inkeer.

Verhalen over cultuurverschillen zijn van alle tijden. Ik hou ervan te lezen over de kijk op onze westerse 'beschaving' vanuit de zogenaamde wildernis op andere continenten. We kunnen er veel van leren.

Katherine Rundell verhuisde net als Will vanuit Zimbabwe naar een Europese hoofdstad. The girl savage was haar debuut.

Vanaf hier kun je de hele wereld zien / Enne Koens

Deetje vindt in het portaal van haar flat een brief die ongeopend retour afzender is gestuurd. Ze probeert uit te vinden voor wie de brief was bedoeld en wie de brief heeft geschreven. Ze ondervraagt samen met een vriendje verschillende van haar buren. Uiteindelijk ontdekt ze dat de brief door haar moeder is teruggestuurd naar de afzender en komt ze tot de conclusie dat ze niet geadopteerd is, zoals ze altijd dacht, maar dat haar moeder haar echte moeder is.

Met Vanaf hier kun je de hele wereld zien neem je een kijkje achter meerdere voordeuren in een stedelijk flatgebouw dat een diverse groep bewoners herbergt.

Om in een bovenbouwklas het gesprek aan te zwengelen over adoptie, de jeugd van je ouders en gezinscultuur.

Koens won een Bronzen Griffel in 2022 voor deze titel. Eerder las ik Die zomer met Jente, ook van het duo Koens en Kuiper. Dat vond ik mooier, eerlijk gezegd. 

 

Pamoek / Cora Sakalli

 

De woonomstandigheden van Franka (13) zijn verre van ideaal. Ze is met haar moeder ingetrokken bij een kettingrokende oma, die zo langzamerhand aardig genoeg heeft van het gezelschap van haar dochter en kleinkind.

Orkun verhuist vanuit Rotterdam naar het dorp van Franka.

Zowel Orkun als Franka kampt met een serieuze kwestie. De kat (Pamoek) die Orkun vanuit Rotterdam stiekem mee heeft genomen speelt een sleutelrol bij het ontrafelen van de problemen waarmee Franka en Orkun worstelen.

Pamoek was een kerntitel van de Kinderboekenweek 2023 met als thema: Bij mij thuis. 

Ondanks de heftige problemen van de hoofdrolspelers, is Pamoek een prettig lezend boek. Gelukkig loopt het nog best goed af ook.

Vorig jaar las ik Rennen van Cora Sakalli. Hoop dat er nog meer fraais van haar in de kinderboekenwinkels komt. Van Pamoek is momenteel 75% van de exemplaren uitgeleend. Goede score voor een realistisch jeugdboek met louter tekst. 

Nooit meer naar school / Rudie Verbunt

Moeder kan op haar kop gaan staan: puberkind weigert zelfs maar een teen buiten het bed te plaatsen. Het kind heeft geen koorts, geen snotneus, geen buikloop, maar houdt vol te ziek te zijn om het bed te verlaten. Het is vermakelijk om te lezen hoe het kind zijn moeder tot wanhoop drijft met zijn puberlogica. Langzaam wordt duidelijk dat er lichamelijk weinig mis is met de puber, maar in de bovenkamer is wel degelijk iets aan de hand. Uiteindelijk brengen serieuze medicijnen wat verlichting voor de moeder en haar hopeloze kind.

Ik heb 141 pagina's lang gedacht dat het kind een hij was. De recensent van Stoerleesvoer heeft het echter over een zij. 

Ik bewonder de auteur die over zo'n akelige psychische aandoening zo'n nuchter boek kan schrijven dat zo prettig leest, bovendien. 

Jammer dat Nooit meer naar school aan de aandacht van  kinderboekengoeroes van de Vendel en Friso is ontsnapt.

De spin en de sleutel / Anna Woltz

 Als in het begin van dit boek Elena (13) op het station staat te wachten tot ze wordt opgehaald en ze in de mist een jongen op een paard gewaar wordt, denk ik even: "Oh nee, is dit zo'n boek?". Gelukkig word ik snel uit die boze droom geholpen. Een broodnuchter, eigentijds verhaal is dit over een zomer, waarin het leven van twee gezinnen compleet anders wordt. En dat was nodig ook. 

Woltz heeft geen ingewikkelde taal of eindeloze beschrijvingen nodig om een boeiend en sfeervol verhaal te vertellen waarin de verrassende ontwikkelingen elkaar snel opvolgen.

Griffelwaardig, als je het mij vraagt.

Op Hebban wordt De spin en de sleutel de hemel in geprezen. Ik onderschrijf die lofzangen van harte. Maar de recensenten en ik zijn wel stukken ouder dan de lezers voor wie dit boek vooral geschreven lijkt te zijn. Iemand enig idee hoe dit boek valt bij de Tiktok-generatie?

Het (niet zo) orthodoxe leven van Hoodie Rosen / Isaac Blum

 Wanneer ik in Antwerpen mensen gewaar word die tot de orthodox joodse gemeenschap behoren, moet ik me inhouden om hen niet met open mond aan te staren. Die pijpenkrullen: hoe doen ze dat?

Achter in Het (niet zo) orthodoxe leven van Hoodie Rosen zit een woordenlijst van 3 pagina's. Ik heb die lijst vaak geraadpleegd. Sjonge, wat moet je veel doen, laten en leren voordat je een volwaardig lid van de gemeenschap bent.

Hoofdpersoon Hoodie Rosen wordt verliefd op een niet joods meisje. Dat valt bij geen van beide thuisfronten goed. Groter kunnen de cultuurverschillen niet zijn. Hoodies familie probeert ruimte in de stad te creëren voor religieus onderwijs, een synagoge, restaurants en winkels waar koosjer voedsel te verkrijgen is. De moeder van Anna- Maria is burgemeester en vreest dat 'haar' stad wordt overgenomen door de joodse gemeenschap. Het komt tot een schietpartij van antisemieten op de enige koosjere winkel in de wijk. 

Gek genoeg is die gebeurtenis de opening naar dialoog.

Amerikaan Isaac Blum is docent op middelbare scholen. Het (niet zo) orthodoxe leven van Hoodie Rosen is zijn debuut. Echt makkelijk te lezen is dit boek niet.  Blum is niet te lui om lange zinnen te maken. De gedachtegang van Hoodie is niet altijd makkelijk te volgen en de betekenis van talrijke joodse woorden in de tekst nopen je om steeds te bladeren naar de woordenlijst. Toch vond ik dit een boeiend boek met een hoopvol einde en een prachtig front. 

De verdwenen walvis / Hannah Gold

 Misschien dat kinderen met Greenpeace-ambities zich wel aangetrokken voelen tot dit boek. Ik vond sommige van de illustraties heel goed getroffen. Maar ik koos dit boek eigenlijk omdat Hannah Gold voor haar debuut De laatste beer uitvoerig gelauwerd werd. Voor De verdwenen walvis kreeg ze de Edward Stanford Children's Travel Book of the year. Reizen, ontdekken en avontuur spelen inderdaad grote rollen in dit boek. Hoofdpersoon Rio (11 jaar) kan walvissen aan horen komen. Dat maakt hem een handig bemanningslid voor het toeristenschip van vriendin Marina en haar vader aan de kust van California. De moeder van Rio is in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen omdat ze aan depressies lijdt. In dit boek wordt gesuggereerd dat alleen Rio haar (walvis Witsnuit of de moeder van Rio?) kan redden. Ik kan er niet zo goed tegen dat de schrijfster het lot van de walvis koppelt aan de toestand van Rio's moeder.

De info over de reis die grijze walvissen jaarlijks afleggen, vond ik interessant en ook vond ik het leuk om te lezen dat walvissen over de hele wereld worden gevolgd door (amateur-)onderzoekers die hun bevindingen en foto's met elkaar delen op speciale websites. Jammer dat daar nog ruim 300 pagina's omheen gebreid zijn die bij mij enorme jeuk veroorzaken.

Om de één of andere reden vind ik de illustraties waarop de oma van Rio wordt afgebeeld heel erg mooi. Levi Pinfold is duidelijk niet de eerste de beste.