Doorzakken bij Jamin / Hanneke Groenteman

In Doorzakken bij Jamin schetst Hanneke Groenteman een beeld van zichzelf waarin ik haar helemaal niet herkende. Ik dacht dat ze een nuchtere, verstandige dame was die zich niet gek zou laten maken door onwaarschijnlijke theorieën en die zeker niet blind achter zulke mensen als dr. Atkins of Michel Montignac aan zou gaan. Maar in haar wanhoop over haar figuur doet ze dat dus wel. Een van de hoofdstukken bevat een opsomming van alle diëten die ze tot 2003 zonder succes heeft gevolgd. In 2006, het jaar waarin Sonja Bakker haar boek op de markt brengt, besluit ze tot een maagverkleining, die wel resultaat heeft. Met ook verhalen over haar onderduikverleden, de geboorte van haar dochter en de relatie met haar ouders. Onverbeterlijk voorgelezen door Groenteman zelf.

Korte verhalen

Altijd gedacht dat ik wel een korte-verhalen-lezer was, omdat ik het prettig vind als mensen niet al te veel woorden nodig hebben om iets te vertellen. Verheugd begon ik aan deze bundel. Ik vond dat ik het aan mijn stand verplicht was elk verhaal te lezen. Ik hoopte steeds dat ik het volgende verhaal wel met plezier zou lezen. Helaas. De gerenommeerde auteurs van de verhalen gebruiken misschien niet al te veel woorden, maar ze vertellen ook niets.
Ook heb ik in geen van de verhalen een link met de voorwerpen op het omslag van deze Utrecht versie gevonden. Ik ga ze niet nog een keer lezen.

Oma boef / David Walliams

Oma boef als luisterboek. De verhalen van David Walliams lenen zich erg goed om voor te lezen aan een middenbouwgroep. Dat betekent niet dat ze dus ook hele goede luisterboeken zijn. De manco's:
1. Je moet de illustraties missen, van niemand minder dan Tony Ross, en daardoor veel van de sfeer.
2. Het wordt door het voorlezen pijnlijk duidelijk dat de vertaler de volgorde van de zinsdelen uit het Engels heeft gehandhaafd. De zinsopbouw neemt heel veel van de spanning en de humor weg. De vertaler presteert het bovendien om 'happy birthday' te vertalen in 'gelukkige verjaardag' en Engelse snoepjes (pepermuntjes vermoed ik) noemt hij 'muntjes'.
3. Het allergrootste manco van dit luisterboek is echter de voorlezer. Hij heeft een welluidende en veelzijdige stem, dat wel, maar hij beklemtoont steevast woorden die het niet nodig hebben en hij slikt consequent de laatste lettergreep van een zin in. Het lijkt alsof hij bij de opnames  de tekst voor het eerst las. De dialogen doet hij wel heel goed.
Oma boef bevat alle ingrediënten van een echte Walliams: spanning, hilariteit, absurde situaties, humor, ondeugd en nuchterheid. Het verdient een uitgave van betere kwaliteit.
(vertaling: Roger Vanbrabant, voorlezer: Tim Murck)

De evolutie van Calpurnia Tate / Jacqueline Kelly

De evolutie van Calpurnia Tate is in de VS overladen met prijzen. Dat maakt Nederlandse recensenten kennelijk achterdochtig. Zij schrijven niet zo positief over dit Amerikaanse juweel. Nederlandse kinderen hebben grote moeite met De evolutie van Calpurnia Tate. En dat begrijp ik. Maar ik heb er erg van genoten. Van het enorme vocabulaire, van de vermakelijke karakters, van de sfeer in het gezin, van het geschetste tijdsbeeld.
Op de jeugdafdeling van de bibliotheek misplaatst, op de afdeling voor volwassenen niet gezocht. Lezers die de laatste van 294 pagina's halen, zullen dun gezaaid zijn, maar aan het knipwerk van Beth White op de kaft kun je ook al heel veel plezier beleven.

Doodgewoon / Bette Westera, Sylvia Weve

"Wat mij betreft is Doodgewoon het mooiste boek van 2014, een boek om (jezelf) cadeau te doen." zegt Susan op Kinderboekenpraatjes. 

Alles aan Doodgewoon is ongewoon prachtig: de gedichten, de illustraties, de uitgave, zelfs de informatieve teksten op de laatste bladzijdes. 

Zal qua uitleningen geen succesnummer worden in de bibliotheken. Maar bruikbaar in elke groep vanaf de middenbouw van het basisonderwijs. Dus juffen en meesters: lees er uit voor op Allerzielen en als (iemand in) je groep met de dood geconfronteerd wordt. Gebruik de illustraties om je leerlingen te inspireren. 

Dit is wat mij betreft één van de weinige begriffelde titels die je zeker aan moet schaffen voor de (leerkrachten-)bibliotheek op school.

Protest / Arno Bohlmeijer

Er is onwijs veel aan de hand in Protest. De twee hoofdpersonen Minnie en Flo halen van alles overhoop in hun drang van de samenleving een diervriendelijke, rechtvaardige en schone samenleving te maken. Ze schakelen daarbij vrienden en grootmoeder in en houden ouders nadrukkelijk op afstand. Eerlijk gezegd was ik het spoor zo nu en dan bijster. Dat Minnie en Flo er in slagen met hoogwaardigheidsbekleders om de tafel te gaan die hen ook nog van alles toezeggen, maakt Protest er niet geloofwaardiger op. Vlot taalgebruik, maar door de vele verhaallijnen toch lastig te lezen (voor mij). De bibliotheekcatalogus noemt Protest een coming-of-age-roman. Volkomen onterecht. Aan het einde van een coming-of-age-roman is er minstens 1 hoofdpersoon volwassen geworden, daarvan is hier absoluut geen sprake. Avonturenroman lijkt me een beter etiket.