Een mooie dag om in een boom te klimmen / Jaco Jacobs

 

Drie dagen en nachten zit Marnus met ene Leila in een boom in een Zuid-Afrikaans park. Het duo genereert veel aandacht voor een boom die op de nominatie staat gekapt te worden. Helaas kunnen Leila en Marnus  met hun actie niet voorkomen dat de boom gekapt wordt, toch heeft de logeerpartij veel opgeleverd. Al is het maar dit heel grappige verhaal van Jaco Jacobs met een maatschappelijk thema en wat levenswijsheid tot slot. De illustraties zijn eenvoudig, de hoofdstukken kort en de hoofdpersonen hartveroverend.

Was ik een juf in groep 7/8, zou ik dit boek rond Valentijnsdag voorlezen.

Neem mijn hand / Kate DiCamillo

 

Als twintiger werd ik gegrepen door de Tillermans. Een familie waarvan enkele leden hoofdpersoon zijn in romans van Cynthia Voigt. Volgens mij is de jongste herdruk al zeker15 jaar oud. De sfeer in DiCamillo's boek Onmogelijk blauw deed me denken aan de boeken van Voigt en toen ik erachter kwam dat 2 vriendinnen van hoofdpersoon Billie elk ook de hoofdpersoon zijn in andere boeken, heb ik de eerste daarvan meteen gereserveerd. Dat was Neem mijn hand. De vriendinnen zijn 10 als ze elkaar leren kennen. Door een bloedstollend avontuur leren ze elkaar wel heel goed kennen. Het is een boeiend, ontroerend verhaal waarin geen woord teveel wordt gezegd. DiCamillo doet niet onder voor Voigt. Maar Voigt had het wel beter voor elkaar met haar uitgever en vertaler. Het is een misdaad om de eenvoudige, eerlijke titel Raymie Nightingale te vertalen met zo'n sentimenteel cliché als Neem mijn hand. En ook de nietszeggende foto op het omslag van de Nederlandse uitgave is een vergissing.

Oma luchtbuks / Barbara Scholten

 Het ontbreekt Barbara Scholten niet aan fantasie. Ze kan mensen op een grappige manier typeren. Maar een consistent verhaal vertellen, kan ze niet. Althans niet in Oma Luchtbuks. Het is een opsomming van gebeurtenissen en situaties die geen logische samenhang hebben. Zo schiet Oma Luchtbuks zonder reden de voorruit van een bus aan flarden. Er woedt een brand in containers, zomaar uit het niets. Beschreven wordt  in welk een staat van ontbinding de bus verkeert en toch bereiken ze daarmee 1000 km verderop een luxe hotel. Het zal allemaal wel. Omdat ik ben opgevoed met het idee dat je moet afmaken waaraan je begint, heb ik me door dit boek heen geworsteld. Maar ik ga het echt niemand aanbevelen. Vanwege het front zou het een plek kunnen krijgen in de 'boeken-met-een-busje-tentoonstelling'. Els van Egeraat maakte het omslag en de andere illustraties.

Onmogelijk blauw / Kate DiCamillo

Billie, de hoofdpersoon van Onmogelijk blauw, is 14 jaar oud. Ze loopt weg van haar verslaafde moeder nadat haar hond is overleden. Ze vindt een baantje in een dorp en bouwt nieuwe vriendschappen op. Geen thematiek voor een basisschoolkind, ook al vereist de tekst niet veel leeservaring. Toch deelt de Nederlandse Bibliotheek Dienst dit boek in bij de B-boeken voor basisschoolleerlingen. Ik vermoed omdat de leeftijdsindeling gebaseerd wordt op uitgeversinformatie nog voordat ook maar één recensent er een letter in heeft gelezen. Onmogelijk blauw is het laatste deel van een drieluik. Heel goed afzonderlijk te lezen,  hoewel ik de eerdere delen nu ook wel graag wil lezen. Hierin zijn de hoofdpersonen (elk deel uitmakend van een vriendinnentrio) respectievelijk 10 en 12 jaar oud.

In dit 12-jaar oude interview wordt al duidelijk dat DiCamillo in 2019 Beverly, right here zal schrijven. Indrukwekkend.

 

Koning Snert : Woerden voor vreemde eenden / Tosca Menten

Lezend in Koning Snert vroeg ik mij voortdurend af of ik dit boek van Tosca Menten ook zo leuk zou vinden als ik een compleet vreemde eend in Woerden zou zijn. De meeste weetjes wist ik al, dus dat is leuk. De koeienpagina's met spreekwoorden en gezegden over koeien en melk zijn leuk gevonden. De illustraties van Geert Gratama vind ik heel leuk. En de verhalen? Die vind ik niet allemaal leuk. Gelukkig zijn ze kort. Het verhaal over de onderwaterkunstenares is echter TE leuk. Ook leuk: de manier waarop de Romeinse vondsten worden omschreven, goed voor een vette grijns.

Al met al heb ik wel zin om weer eens een dag of wat in (de buurt van) Woerden rond te brengen. 

De gemeente Woerden had er goed aan gedaan zich voor de viering van het 650-jarig jubileum te laten inspireren door Menten, Gratama en Buro Fudge. Waarom zulke suffe merchandising (koffie en sokken!!) als je zulk materiaal in huis hebt? Waar zijn de snertkommen, muizenvallen en kaasplankjes?

 

De erfenis / Jennifer Lynn Barnes

De moeder van Avery is overleden, de vader verdwenen. Ze heeft een halfzus die haar helpt haar opleiding te voltooien. Als blijkt dat ze de erfgenaam is van een miljardair verandert haar leven compleet. Gezelliger wordt het er niet op. Voorwaarde om de erfenis in ontvangst te mogen nemen is dat ze het landgoed gedurende een jaar bewoont. Om erachter te komen waarom uitgerekend zij al die kapitalen erft en de kinderen en kleinkinderen van de miljardair ernaast grijpen, moet ze een hele serie raadsels oplossen. Ondertussen is ze haar leven niet zeker. 

Retespannend verhaal met een hoofdpersoon die geschapen is naar het evenbeeld van de schrijfster, denk ik. Superslim. Heel veel slimmer dan ik, want na 392 bladzijden wist ik nog niet waarom juist Avery is uitverkoren zo ongezond veel geld te erven. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat ik deel 2 (De verloren erfgenaam) ga lezen.

Mijn moeder is een gorilla : (en wat dan nog) / Frida Nilsson

De auto speelt een belangrijke rol in het leven van adoptiekind Jonna en adoptiemoeder gorilla. Het had best een busje kunnen zijn. Mijn moeder is een gorilla past heel goed in de boeken-met-een-busje-tentoonstelling. Jonna en moeder gorilla vertonen een hang naar onafhankelijkheid, wars van 'wat de mensen zeggen'. Ieder mensenkind zou wel met zoveel liefde en zorgzaamheid omringd willen zijn als Jonna. Zelfs als het door zo'n onaangepast iemand is als Gorilla. Op haar toilet hangt een affiche van een zinkend schip met de geruststellende tekst: "No panic on the Titanic".

Mijn moeder is een gorilla heeft een hoog Pippi-gehalte. Niet het kind, maar moeder is de Pippi. Misschien bedenk ik het slechts omdat zowel Lindgren als Nilsson Zweedse schrijvers zijn. 

De olifantendief / Jane Kerr

 Als er één boek is dat het predicaat 'avonturenverhaal' verdient, dan is het De olifantendief. Een superhandige zakkenroller leidt een zwervend bestaan in de krottenwijken van Edinburgh. Hij krijgt de kans mee te reizen met een olifant die van Edinburgh naar een diergaarde in Manchester moet lopen. Het skelet van de olifant die in 1872 deze tocht van ruim 200 mijl aflegde, schijnt nog altijd in een Manchester museum te zien te zijn. 

De zakkenroller en de olifant loodsen elkaar over serieuze hindernissen en doorstaan samen spannende avonturen waarvan Kerr op pakkende wijze verslag doet.

De olifantendief is geen boek voor kinderen die letterrijke teksten vrezen. Zij moeten zich dit boek maar voor laten lezen. Ik weet zeker dat de luisteraar na elk hoofdstuk zal smeken om nog een hoofdstuk.

https://jaapleest.nl/de-olifantendief/