Moeder kan op haar kop gaan staan: puberkind weigert zelfs maar een teen buiten het bed te plaatsen. Het kind heeft geen koorts, geen snotneus, geen buikloop, maar houdt vol te ziek te zijn om het bed te verlaten. Het is vermakelijk om te lezen hoe het kind zijn moeder tot wanhoop drijft met zijn puberlogica. Langzaam wordt duidelijk dat er lichamelijk weinig mis is met de puber, maar in de bovenkamer is wel degelijk iets aan de hand. Uiteindelijk brengen serieuze medicijnen wat verlichting voor de moeder en haar hopeloze kind.
Ik heb 141 pagina's lang gedacht dat het kind een hij was. De recensent van Stoerleesvoer heeft het echter over een zij.
Ik bewonder de auteur die over zo'n akelige psychische aandoening zo'n nuchter boek kan schrijven dat zo prettig leest, bovendien.
Jammer dat Nooit meer naar school aan de aandacht van kinderboekengoeroes van de Vendel en Friso is ontsnapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten