dinsdag 31 juli 2018

Alleen maar mijn moeder / Trees Roose

Tijdens het lezen van Alleen maar mijn moeder viel ik van de ene verbazing in de andere. Een hartverscheurend verhaal, tegelijkertijd zeer vermakelijk. Na dit boek zijn er, geloof ik, geen andere meer verschenen van Trees Roose. Wel vond ik verspreid over diverse pagina's op Internet columns, waarin ze zich de meester toont van de laatste zin.
De wereld zou er een stuk op vooruitgaan als iedereen die in eigen beheer zijn/haar levensverhaal uit wil geven, verplicht wordt bij Roose op les te gaan.
op
Labels: ,

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Trees Roose is een van mijn favoriete schrijfsters. Ze combineert scherpe observaties en analytisch inzicht met een gezonde dosis humor. Door een gelukkig toeval kwam ik onlangs in het bezit van 'Gebit zonder end', waarin Trees de geschiedenis van haar tanden beschrijft. Het is een zeer verzorgd uitgegeven, gebonden boekje van 66 pagina's in een genummerde oplage van 50 exemplaren. Ik zag nergens een uitgever vermeld, dus vermoedelijk betreft het een uitgave in eigen beheer.

27 augustus 2018 om 04:39
Elly Vernooij zei

Ben benieuwd, ik ga op zoek naar Gebit zonder eind.

28 september 2018 om 02:29
Anoniem zei

https://nl.wikipedia.org/wiki/Trees_Roose

3 oktober 2018 om 12:26

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Dat stomme boek / Tiny Fisscher

De goede bedoelingen liggen een beetje dik bovenop Dat stomme boek. Schrijfster heeft, denk ik, willen laten zien welke impact een ouder die...