Tijdens het lezen van Alleen maar mijn moeder viel ik van de ene verbazing in de andere. Een hartverscheurend verhaal, tegelijkertijd zeer vermakelijk. Na dit boek zijn er, geloof ik, geen andere meer verschenen van Trees Roose. Wel vond ik verspreid over diverse pagina's op Internet columns, waarin ze zich de meester toont van de laatste zin.
De wereld zou er een stuk op vooruitgaan als iedereen die in eigen beheer zijn/haar levensverhaal uit wil geven, verplicht wordt bij Roose op les te gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lava / Mireille Geus
De vormgeving van Lava is een sprookje op zich. De bijzondere kleur en de verrassende illustraties op mooi papier, passen perfect bij prin...
-
Graphic novel, leuker dan alle losers en mutsen in boomhutten bij elkaar. Wat een feest. Origineel, creatief, zorgvuldig en smaakvol. Wil ...
-
Het thema van Kinderboekenweek 2023 is 'Bij mij thuis'. Ik vraag me bij het horen van Het Thema altijd af: "Wat hebben we in hu...
-
Waarom lopen die gasten van Vroege Vogels en Binnenste Buiten met hun supersonische apparatuur altijd in natuurgebieden waar gewone ste...
3 opmerkingen:
Trees Roose is een van mijn favoriete schrijfsters. Ze combineert scherpe observaties en analytisch inzicht met een gezonde dosis humor. Door een gelukkig toeval kwam ik onlangs in het bezit van 'Gebit zonder end', waarin Trees de geschiedenis van haar tanden beschrijft. Het is een zeer verzorgd uitgegeven, gebonden boekje van 66 pagina's in een genummerde oplage van 50 exemplaren. Ik zag nergens een uitgever vermeld, dus vermoedelijk betreft het een uitgave in eigen beheer.
Ben benieuwd, ik ga op zoek naar Gebit zonder eind.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trees_Roose
Een reactie posten