Caryl Lewis schrijft Welsh en Engels. Daar merk je in Kiem weinig van. Dit boek past naadloos bij het thema van de Kbw dit jaar, maar dat zou het vorig jaar ook hebben gedaan. De moeder van Marty lijdt aan een psychiatrische aandoening. Gelukkig is er een opa die het gezin op de been houdt. Opa heeft een volkstuin en daarin mag Marty het zaadje planten dat hij van opa voor zijn verjaardag kreeg. Het zaadje groeit als een jekko en brengt een enorme pompoen voort met magische krachten. Opa vindt dat je je dromen na moet jagen. Hij wil met de pompoen het Kanaal oversteken en via Le Havre over de Seine naar Parijs varen. En weer terug. Het lukt natuurlijk ternauwernood en de dromen van Marty en zijn vriendin lijken uit te gaan komen.
Ik heb wel een beetje mijn bedenkingen bij het idee dat je tegen elke prijs je dromen na moet jagen. Vooral als het compleet irreële dromen zijn. Wat is er mis met realiteitszin, het bijstellen van verwachtingen en tevreden zijn met wat wel kan? Nou ja, je kunt er geen spannend feel good verhaal voor 10+ kinderen mee maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten