Tekkeltje Tralala / David Stuyck

 

De baas van Tekkeltje Tralala is overleden. Nu zorgt zijn weduwe voor Tekkeltje Tralala. Daar baalt hij van. Hij mag nooit eens los rennen, vies worden of echte hondenbrokken eten. De stoere buurhonden lachen hem uit. Tekkeltje Tralala loopt weg, brengt de nacht door in de schuur bij de buurhonden en vangt en passant een rat. Dat doen die dikke labradors hem niet na. Vies maar voldaan keert Tekkeltje Tralala terug naar de veilige plek bij zijn eigen mevrouw Pruimentaart.

Bewonder het grafische werk van Seppe Van den Berghe en het literaire werk van Daniël Stuyck op deze pagina: Tekkeltje Tralala.

Stuyck is behalve schrijver ook hondentrainer en publiceerde Wat zouden we doen zonder honden?

Als ik het goed zie is Tekkeltje Tralala onderdeel van dit boek. Gun jezelf een inkijkje in het eerste deel van Wat zouden we doen zonder honden? via bovenstaande link.

Het zoeken naar info voor dit blog levert toch iedere keer weer leuke verrassingen op.

De trein van vier over twaalf / Conny Palmkvist

Je moeder verliezen als je twaalf bent, is te erg voor woorden. Dat vindt Nicolaus ook, toch staat dit verschrikkelijks te gebeuren. Als het hem allemaal te veel wordt vlucht hij met de lift naar de kelders van het ziekenhuis. Daar staat een trein klaar die hem naar het Laatste Station brengt. Op het Laatste Station kun je de tijd stilzetten en even terug naar de tijd dat je de dood van je moeder nog niet aan zag komen. 

Geen vrolijk onderwerp. Ik zou het als kind nooit hebben durven kiezen. Dan kunnen volwassenen nog zo lyrisch doen over het poëtische taalgebruik; zij hebben misschien nog wel levende moeders.

Palmkvist oogstte veel lof met zijn tweede kinderboek.

Via onderstaande link zie je de originele Zweedse uitgave en de Nederlandse waarvoor Jeska Verstegen het omslag maakte.

Fyra minuter över tolv en av de 100 bästa barnböckerna i Nederländerna 

De boom die een wereld was / Yorick Goldewijk, Jeska Verstegen

Overeenkomsten met Wij zijn de nacht:

1. Prettig voorleesmateriaal

2. Mooi geïllustreerd

3. In elk verhaal staat een dier centraal

Verschillen met Wij zijn de nacht:

1. De boom die een wereld was is fictie

2. De dieren spelen een rol in elkaars verhaal

3. Het taalgebruik in De boom... is poëtisch en filosofisch.

Yorick Goldewijk hoeft als gouden-griffelwinnaar geen introductie. En Jeska Verstegen nog veel minder.

 

Interview Yorick Goldewijk & Jeska Verstegen - 'De boom die een wereld was'

Wij zijn de nacht : de tofste dieren van het donker / Matthijs Meeuwsen, Paco Vink

 

De Woutertje Pieterse Prijs bekroont kinderboeken die uitzonderlijk zijn voor wat betreft taal, inhoud en vormgeving. 

Paco Vink en Matthijs Meeuwsen maakten eerder samen Een slijmzoen voor je oma. Deze titel werd genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs. 

Als Een slijmzoen voor je oma uitzonderlijk is qua inhoud, taal en vormgeving, is Wij zijn de nacht dat misschien niet meer. Hoewel ik het boek over zeedieren niet heb gelezen, denk ik dat de opzet van Wij zijn de nacht vergelijkbaar is. Wat een plaatje van een boek is dit. Op inktzwarte bladzijden brengt Paco Vink haarscherp allerlei creaturen in beeld die geen daglicht verdragen.

De informatieve teksten zijn geen droge opsommingen, maar een soort dialogen met de lezer in verrassende spreektaal. Uitzonderlijk.

De griezels die mij bij gaan blijven zijn in elk geval de wimpermijt en de mestkever. 

Voor kinderen die wild van Freek zijn, voor iedereen die zich graag vergaapt aan de wonderen der natuur, voor ouders en docenten die een voorleesboek zoeken met korte originele teksten.

Het duo Meeuwsen Vink won een zilveren griffel (griggel volgens de bibliotheekcatalogus) met hun eerste project. Hun tweede verdient dat zeker ook. En een penseel.

Sammie en mama / Enne Koens

 

De Sammie in Sammie en mama (2024) is dezelfde als de Sammie in Sammie en opa (2013). Was de Sammie met opa 9 jaar, in dit boek is hij een jaar op 11, denk ik. Ook de mama is nog dezelfde, samen herinneren ze zich veel verhalen over dezelfde opa als die in Sammie en opa. Wat wel veranderde: de uitgever (met opa Moon, met mama Luitingh-Sijthoff) en de illustrator (in 2012 Kees de Boer, in 2024 Annet Schaap).

Hoewel het voor mama heel ongemakkelijk is, doet ze echt haar best om de wens van haar zoon in vervulling te doen gaan. Sammie wil namelijk zijn vader leren kennen. Met vriendin Tessa in het kielzog reizen ze in de schoolvakantie van oost naar west Engeland om met hulp van de andere opa en oma papa Ian te vinden. De Engelse familie wist van Sammies bestaan niet af. Wat met een onwennige kennismaking begint, eindigt in een leuke vakantie voor alle betrokkenen (Sammie, Tessa, opa, oma, mama en papa) aan de Britse kust.

Hoe het verder moet met een papa op afstand? Dat zal de toekomst wel uitwijzen. Ik hoop in een volgend boek.

2024

 In 2024 beblogde ik slechts 46 boeken. Eén boek per week dus niet gehaald.

Ik las 7 titels voor kinderen jonger dan ongeveer 8 jaar, (A- en E-boeken), 16 boeken fictie voor kinderen tussen 8 en 12 jaar oud, 11 boeken fictie 12+/YA (12 tot 16 jaar), 6 non fictie titels voor zowel jeugd als volwassenen.

31 Boeken zijn oorspronkelijk Nederlandstalig werk, 6 boeken vertaald uit het Engels, 1 in het Engels, Twee titels zijn oorspronkelijk Zweeds, ook 2 boeken oorspronkelijk Duits, 1 oorspronkelijk Frans en 1 vertaald uit het Italiaans.

Deze maakten het meeste indruk op mij:

Informatief jeugdboek

Verrassend

Aangrijpend C-boek

Nog een aangrijpend C-boek

Mooiste uitgave

Leukste B-boek

Ik las 46 boeken van 24 verschillende uitgevers. Populairst waren Leopold/Ploegsma met 5 titels, Lemniscaat met 4 titels, Querido, Clavis, Gottmer en CPNB met elk 3 titels.