Hitlers kanarie / Sandi Toksvig

 Klein boekje en behoorlijk stukgelezen. Maar het is dan ook al 15 jaar oud. Kennelijk zelfs in 2020 niet herdrukt. Dat verbaasde me. Tot ik een artikel uit Trouw onder ogen kreeg, waaruit bleek dat de Deense politie geen onverdeeld fraaie rol heeft gespeeld bij het uitleveren van Joodse families. Daar staat tegenover dat bijna alle Joodse Denen (zo'n 7000) naar Zweden zijn geholpen door middel van vissersboten op de dag voordat de Duitsers razzia's zouden gaan houden.

Het verhaal in Hitlers kanarie eindigt met de reddingsactie van al die families uit de Deense steden. Aan alles kun je merken dat toneel een belangrijke rol speelt in het leven van Toksvig. De sfeer is heel erg Deens, de illustraties van Sandy Nightingale helpen daarbij. Hitlers kanarie werd vertaald uit het Engels.

Coming-on-age-verhaal, zorgvuldig opgebouwd, waargebeurd drama, Duitsers zijn niet allemaal slecht, Denen niet allemaal goed en ook 'watjes' kunnen helden zijn. Mocht het toch ooit tot een herdruk komen, dan kunnen die paar rare zinnen met drukfouten er misschien uit geredigeerd worden. De Duitse Wikipedia heeft een heel artikel aan dit boek gewijd. Voor scholieren informatiever dan het boekverslag op Scholieren.com als je het mij vraagt.

De gevangenisjaren / Erdal Balci

De stad waarin Balci wordt geboren ligt op ruim 4000 km van mijn woonplaats. De stad waarheen Balci vertrekt als hij 11 jaar is, is 6 kilometer van onze woning verwijderd. Toch voelt Ardahan in sommige opzichten dichter bij dan Utrecht. Net zo min als Balci had verwacht dat zijn individuele vrijheid zou worden ingedamd in het vrije Europa, heb ik beseft dat kinderen in een vaderloos gezin in Turkije veel meer vrijheid ervaren dan in een conservatieve Turkse gemeenschap in Utrecht. De gevangenisjaren is een complex verslag van een complex proces, waarover meer in https://www.duic.nl/cultuur/erdal-balci-schrijft-de-gevangenisjaren-autobiografie-over-turkse-migrantenzoon-in-utrecht/.

Het heel prachtige omslag is van total italic.

De jongen die iedereen laat lachen / Helen Rutter

 

In het eerste hoofdstuk van De jongen die iedereen laat lachen, wordt de lezer de les gelezen. Je leert hoe je om moet gaan met stotteraars, wat je wel en wat je niet moet zeggen, hoe je moet kijken en wat je van een stotteraar niet mag vragen. Nogal vervelend. Maar het boek wordt interessant als Billy naar een nieuwe school gaat en wil voorkomen dat zijn klasgenoten zijn spraakprobleem opmerken. Als zijn geliefde oma sterft, wordt duidelijk hoeveel veerkracht en creativiteit er in Billy schuilt. De jongen die iedereen laat lachen wordt dan een inspirerend en grappig boek. Of stotterende jongeren erbij gebaat zijn, durf ik niet te zeggen, maar misschien ouders van een stotterend kind.

Helen Rutter

Aria / Nazanine Hozar

In de 28 jaar die de lezer meeleeft met Aria in Teheran (Iran) gebeuren zeker 10x zoveel schokkende dingen als in het dubbele aantal jaren dat ik in Nederland meehobbel. 

Ik heb er heel wat Wikipedia bij nodig gehad om namen te kunnen plaatsen, maar dat maakt van Aria wel een veel interessanter boek. Het is Hozars debuutroman. De schrijfster, die in 1978 werd geboren, werd door haar familie meegenomen naar Canada, ze zal veel van wat Aria meemaakte, niet zelf aan den lijve hebben ondervonden. Maar goed ook, want dan had ze dit boek niet kunnen schrijven en al helemaal niet kunnen publiceren.

Echte helden / Charlotte Habersack

 

Mijn hemel, dit is een bloedstollend verhaal. Het is gebaseerd op een waar gebeurde geschiedenis. Dit hoef je niet voor het slapen gaan voor te lezen, want de luisteraar doet gegarandeerd geen oog dicht. Te eng om te verzinnen. Ondertussen is het ook nog een wijze les: doe geen dingen, alleen omdat je erbij wil horen.

Habersack is een Duitse veelschrijver. In 2019 kwam dit eerste deel in de serie Echte helden uit, die inmiddels bestaat uit 4 delen. Tot nu toe is Brandgevaar het enige in het Nederlands vertaalde deel.

Na het zien van dit filmpje krijg ik echt veel zin om Habersacks serie Verboden te openen te lezen.

Gevonden / Cees van den Berg

Gevonden ontbeert heksen en dwergen. Er komt geen politie of detective voor in Gevonden. De hoofdpersoon is geen puber die een dagboek bijhoudt in stripvorm. Er worden geen oerwouden doorkruist en geen bergen bedwongen in Gevonden. Er is geen sprake van oorlog of van vluchtelingen. Gevonden van Cees van den Berg is een klein verhaal van een meisje dat een oude verwarde heer mee naar huis neemt omdat de heer geen idee heeft hoe hij heet en waar hij woont. Ik denk dan onmiddellijk aan Alzheimer, maar het geheugenverlies van de heer blijkt een andere oorzaak te hebben. Het onverwachte einde maakt Gevonden tot een bijzonder boek.

Zepie / Janneke Schotveld

 

Een afgedankte machine in de wasserette van Zepies vader geeft Zepie gedurende een volledig wasprogramma wijze lessen over het leven, de dood en de liefde. Voorwaar geen kattenpis. Zou je het van tevoren weten, begon je niet aan dit boek. Maar één en ander wordt luchtig en met humor verpakt. Vooral de namen zijn leuk gevonden. Zo heet de wasserette 'Het ruime sop' en wordt de kat Biotex genoemd.

Tijgerlezen heeft al veel prettige titels voortgebracht. Tot nog toe is  Die kleine is Don, die lange is Sjon van Catharina Valckx mijn favoriet, ondanks de lange titel en de ckx in de schrijversnaam. En Bob Popcorn deel 1 staat op 2. Zepie op 3?

Viktor / Judith Fanto

Viktor was in de bibliotheek al vaak door mijn handen gegaan. Het boek kreeg veel publiciteit en wisselde zeer frequent van lezer. Maar dergelijke titels zijn er heel veel meer en slechts zelden besluit ik zo'n boek uiteindelijk ook eens te lenen. Het omslag van Viktor gaf de doorslag. Een briljant ontwerp met een schilderij van Max Kurzweil waarnaar je wel móet kijken.  

Verhaal en omslag sluiten naadloos op elkaar aan. Viktor is het coming-of-age-verhaal van Judith en het verhaal van een zwart schaap dat zich ontpopt tot een held in het Wenen ten tijde van de Anschluss.

Vermoedelijk komt Viktor in mijn persoonlijke top 5 van 2021.
 

Het kleine meisje van Meneer Linh / Philippe Claudel

 

Klein boekje over een kleine, oude man die volkomen ontheemd door een stad dwaalt met een baby onder zijn arm. Toch wel gek dat de baby zich zo voorbeeldig gedraagt. De kleine oude man sluit vriendschap met een grote oude man die wel thuis is in de grote stad. Wanneer de oude man met zijn kleine meisje wordt opgesloten in een verpleeghuis worden de vrienden gescheiden. Wanhopig gaat meneer Linh op zoek.

Tragisch verhaal, mooi in beeld gebracht door De Biechtstoel. 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe_Claudel