Het grafmonument van Reinoud III van Brederode in de Grote Kerk te Vianen / Jos de Meyere

Dat iemand een grafmonument opricht voor een overleden dierbare, kan ik bevatten, maar dat iemand dat doet voor zichzelf (en zijn reeds overleden echtgenote) vind ik wel bizar. Het grafmonument dat Reinoud III van Brederode voor zichzelf en Philippote de la Marck, zijn echtgenote, liet maken, is bepaald niet van het kinderachtige soort. Geen steen met een afbeelding en een inscriptie, maar een soort bed met twee dode 33-jarige lichamen er bovenop en eronder een lijk in onsmakelijke staat van ontbinding. De beeldhouwer (Colijn de Nole) die dit alles, vergezeld van allerlei kunstwerken en symbolen, mocht vervaardigen, was natuurlijk geen amateurtje. De maker van dit boek met de ondertitel 'een meesterwerk van de Utrechtse beeldhouwer Colyn de Nole', heeft evenzeer monumentaal werk afgeleverd met veel foto's, veel voetnoten en een lange literatuurlijst. Ik weet nu wat een transi is en een altaarretabel, ik weet wat eroten zijn en putti. Ik heb de openingstijden van de Grote Kerk in Vianen in mijn agenda genoteerd, want nu wil ik het ook allemaal met eigen ogen zien. De vraag: "Wat beweegt een mens om zich zo over de top te laten vereeuwigen?" is echter onbeantwoord gebleven.