De hoofdpersoon van Ik heet Olivia is 10 jaar, een kind, maar dat maakt dit boek nog geen kinderboek. In het filmpje zegt Jowi Schmitz dat ze al schrijvende dacht: "misschien is dit wel een kinderboek". De uitgever zal gedacht hebben: "misschien is dit wel een griffelkandidaat, ik geef het uit als kinderboek". Een griffelkandidaat is Ik heet Olivia wel, maar een kinderboek is het niet. Ik heet Olivia moet gelezen worden door iedereen die met kinderen werkt. Een kind dat dit boek, aangetrokken door de kaft, mee naar huis neemt, zal het na drie bladzijden teleurgesteld wegleggen. Olivia is veel te levensecht. Welk kind wil nou deelgenoot zijn van de complete ontreddering van een gezinnetje na het overlijden van de moeder/partner? Welk kind wil zich verplaatsen in een meisje dat helemaal geen zin heeft om zich aan te passen? Dit boek kan wel duidelijk maken, waarom een meisje van 10, wiens moeder is overleden, zich gedraagt zoals ze zich gedraagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten