Na het lezen van Papinette / Kristien Dieltiens, wilde ik meteen naar Antwerpen. Na het lezen van Soldaten huilen niet, zou ik onmiddellijk op de boot naar Engeland willen stappen. Bloomsbury wil ik zien, Charleston Farmhouse en Monk's House en Ham Spray en de kerk van Berwick. En ik wil een boek van Virginia Woolf lezen en ook het boek van Angelica Garnett. Dit alles door het opmerkelijke verhaal van Quentin Bell die opgroeide tussen leden van de Bloomsbury groep. Zeer rijk gevuld boek, dat ik op de boot naar Engeland nog een keer ga lezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Generaal zonder leger / Özcan Akyol
Nog nooit las ik een essay. Als Generaal zonder leger niet van Eus was geweest en hinderlijk in de weg had gelegen, was ik misschien wel zon...
-
Het thema van Kinderboekenweek 2023 is 'Bij mij thuis'. Ik vraag me bij het horen van Het Thema altijd af: "Wat hebben we in hu...
-
Waarom lopen die gasten van Vroege Vogels en Binnenste Buiten met hun supersonische apparatuur altijd in natuurgebieden waar gewone ste...
-
Graphic novel, leuker dan alle losers en mutsen in boomhutten bij elkaar. Wat een feest. Origineel, creatief, zorgvuldig en smaakvol. Wil ...
1 opmerking:
Ja, heb net het boek uit. Heb gelijk Quentin, Julian en Vanessa gegoogled. Charleston niet want die wil ik even in mijn verbeelding houden. Maar wat een top verhaal! Zelfs een traantje weggepinkt. Top!
Een reactie posten